Некои урнатини, обраснато камење, оброчиште и еден темен напев што се издига во залезот: три жолти цветови, наведнати над каменот, секое нивно потреперување – некој потаен збор, се нишаат и се молат во летниот припек.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Го носат и го одалечуваат од плажите, го издигаат во високи ридишта, од кои се прават дуни.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)