Последниот проект на Фишкин беше подвиг во кој на врвот од една кула тој изгради светилник и пулсот на светлината го усклади со чукањето на своето срце. ^укањето на срцето на уметникот пред јавноста беше положено како метафора на надежта како неопходност и - на свеста дека ова срце повеќе никому не му е потребно.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)