А кога ќе го замолеа тие да им каже, дали ќе изгасне некогаш страста по срните во срцето на пашата, - евнухот сожаливо ги гледаше и им велеше: “Иако е човечкото срце затворено со густ, непроѕирлив превез, -ништо во него не останува вечно.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)