извиши (гл.) - високо (прил.)

Затоа не ме зачуди што на сите страни, на едно огромно пространство, се поставени објекти, невообичаени по својата форма, кои се извишуваат високо со своите куполи, инајпосле, погледот се запира на највисоката - сончевата кула.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сонцето се извиши високо над Беласица, припечувајќи силно и заливајќи им ги лицата со пот.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)