Во петте дела кои можат да се наслојуваат: 31’ 57.9864’’ и 34’ 46. 776’’, двете за пијанист, 26’ 11. 499’’ за гудач, 27’ 10. 554’’ за тапанар и 45’ за говорник (броевите во насловот на делото го означуваат неговото траење во минути и секунди), Кејџ користи заедничка структура при организација на времето изедначувајќи го текстот што го чита говорникот со музичката композиција (текстот поседува освен вербални, и фонетски и гестикулирачки квалитети).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Така од серијата електроакустични дела “во живо” okno.mk | Margina #11-12 [1994] 175 настанаа уште и Имагинарен пејсаж бр.4, за 12 радиоапарати, 24 изведувачи и диригент, и Имагинарен пејсаж бр.5, за 42 плочи џез музика. нешто поинаков пристап кон електронскиот медиј претставуваат тејп-композициите со заедничко име “Микс”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Уште послободна форма на наслојување, слична на хепенингот, претставува изведбата на Концерт за клавир и оркестар (1958) кој и самиот е резултат на наслојувањето на 14 незадолжителни делници, а може да се изведува во комбинација со делата од различни периоди на творење (првото изведување на Концертот опфаќаше делници со клавир и диригент, со Дејвид Тјудор и Марс Канингем) - Соло за глас (1958-60), Книга песни (1970), Фонтана микс (1958), Роцарт микс (1965).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Убиството на Љубовникот е изведено во една доследно иронична орална пракса во петтиот простор на филмот, во оставата претрупана со книги, еден вид тажна библиотека која претходно служеше како љубовничко засолниште.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Меѓутоа, иако многу рок и поп музичари редовно користат марихуана непосредно пред концерти и музиката ја изведуваат во состојба на повеќе или помалку изменета свест (во добра или во лоша смисла, сосем е сеедно), поизострена перцепција на звукот и благо изменета психо-моторика, односно изменети можности од инструментот да се извлече саканиот звук на оптимален начин, сѐ уште не може сосема децидирано да се тврди дали марихуаната ги подобрува или оштетува музичките перформанси на музичарите.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Другиот аспект кој ме загрижува е негирањето или недоволното внимание кон смелите експериментирања кои се изведоа во Лондон, посебно оние иновации на границите на уметничките форми и стилови.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Предложи чинот на венчавката да се изведе во просториите на болницата, што со восхит беше прифатено од персоналот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тоа е веројатно првиот постконцептуалистички акт изведен во Македонија.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Се вратив назад и отворив трета врата која ме изведе во некоја чудно осветлена, би рекол, морничава улица.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Нив можат да ги предизвикаат само театарски адоранти налик на оние што ги истакнувале вредностите на пиесата на Виктор Иго „Ернани“, што го исвиркале „Галеб“ на Чехов, што со стиснати тупаници му се заканувале на Мерхолд оти им го упропастил Гогољевиот „Ревизор“ или, пак, налик на оние кои извиците „Браво“ од задоволната публика ги заглушиле со силни свирежи упатени кон тенорот Роберто Алања по завршувањето на романсата на Радамес од операта на Верди, „Аида“, изведена во Миланската скала.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ако е доволно смешно, ќе дозволам да се изведе во паузата“, рече.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Се запре работата во фабриката, нѐ изведоа во логорското двориште.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А за да го узнае таткото од суштинско значење бил, според мислењето на момчето, и оној податок што може да придонесе во разјаснување на татковството: датумот на раѓањето на момчето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Целта на момчето била да дознае кој е неговиот татко.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Значи единствениот заклучок што може да се изведе во овој момент останува оној, изнесен уште при првото испитување.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во еден од нив, изведен во Лондон 1994-та тој експериментирал со галвански уред за кожни реакции којшто ги засилува електричните реакции на заспаното тело во простор.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Гилхрист почнува да се занимава со сонот и со успиените тела 1987-та, и од тогаш работи цела низа перформанси на таа тема.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)