Марката на цигарите малку ме збуни, но дури кога почнав да ги слушам неговите додворувања (ги кажуваше гласно, иако не толку јасно како жената Монолог во авионот), сфатив дека сум утнал.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Каков автобус? Казна ли е ова? Дали згрешив што го избришав чевлите? – изнервирано се прашував, што беше забележано од младиот службеник.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)