ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Дедо ми тогаш ја замолил мајка ми да го варди овој златник како очите. Сѐ иде во животот...

Идеше в клас цврсто стегната во мазна црвена кецела, особено светната по обемот на колковите.

— Сега ќе разбериме ќе има ли некоја помош од Бугарија или ќе се прибираме сите внатре.

4. За сето останато мудурот уште на вториот ден испрати по еден од заптиите, преслечен во селски алишта, извештај до кајмакамот во Прилеп, но петте стотини жолтици го ублажија неговиот гнев, та сета оваа кривица ја префрли главно на стариот свој душман Толе Паша и на комитите од Организацијата, за која тој имаше точни податоци.

Со два збора им кажаа дека ги бара Ѓорче, кој иде во помош со педесетина четници и осум товари џебане.

Селаните се поиздишија кога Трајко им соопшти дека се слободни, но да гледаат позарана да си идат в село оти падна ли мракот — аскерот ќе стрела на секого било да влегува, било да излегува од село.

- Тоа што свињите идат во вашата нива е поради неодговорноста на вашиот комшија кој забораил да ги нарани, а вие требе да седнете и очи во очи да разговарате за проблемот - сериозно му одговори Матновидецот кој перманентно беше облечен во зимска јакна затоа што во телевизијата немаше ни греење.

- Чудни мисли ти идат во главата и тоа денес, кога треба да мислиме само на нашата среќа...

И Предо ги пушти долгите фарови, не толку за да му го осветлуваат патот во самракот, кој за чудо иако поминуваше по рамно поле, беше полн со свиоци, мовчиња и ендеци, колку да ги предупреди колите што му идеа во пресрет кој влегува во градот под Марковите кули.

БАБА АНЧА: Еве го иде... (продолжува да иде во средба од Илија, го дочекува и нешто му говори).

АНТИЦА: По чекорине како туѓ човек да е, кој не идел во куќава.

Му идеше во телото студенило и од тоа му се ежеше кожата.

Никој од робовите не се нафаќа да иде во бој со џинот, само еден се јави и ги постави овије и овије услови.

Надвор!

Иди Џемо, полјакот од Прибилци, иди во Жван и го среќава Стојана Пејкоски.

Слушал само некое тркалање на камења, само некое чкртање му идело во ушите од џвакањето на оревите.

Но кога дојде зад аголот од улицата, ја забележа како му иде во пресрет, сета испотена и возбудена: „Те барав по целиот град...“ му вели.

Тодора не се потурчи, но идеше во Бразда да си ги види децата, терајќи ја бесно чезата, опасно налегната, како корито под нејзината тежина.

Ама, кога и тогаш Атиџе не се појави, стрештен си помисли на три работи: или таа си игра со него и се кикотка зад фереџето што не го помрднува, преправајќи се дека е некоја друга, колку да види до каде достасува неговата верност и приврзаност: или бегот ѝ забранил да доаѓа повеќе во амамот, зашто ѝ кажал дека ја открил: или пак таа не иде во амамот зашто е навистина болна.

Таков куршум ми се виде НАРОДНАТА ПОГОВОРКА тука, од светлината таа ни иде во црните мети да пука... секој камен на местото си тежи!

Се сеќавам и на „Робинзон Крусо“... Не сум знаел што иде во животот...

Зар неа да ја увредам? Па таа двапати идеше во Стрелеско кај мене дома да ми носи апчиња. Не сум јас без осет.

1. Не гасне светлината на тој гласот да го запрета свој во молк што треба пред големото зло од друго зло што иде во мугрите на виделото Тоа што сенката од нив да му ја изгони сака Сега е веќе мигот да се замине што повикува со стариот копнеж на битието во трепетот на крвта Будната роса на челото светлината на утрото ја позема пат правејќи низ мракот Вика гороцветот со муграта во пазувите

7. О иде иде слушате ли иде песната таа крупноока желба За мене иде во час ненаспан и за вас иде што спиете морни И пее пее со илјада гласои низ мракот пее за денот ви пее О мугро бела бели посестрими цветови млади во темнава мрака доаѓате ми дојдовте и сега рацете ми се куси да ве стасам И веќе јурам зборот да го најдам за да ја речам да ја изболам тагата на ноќите без сон и радоста што толку ви ја сонев

Никако не му идеше в глава толкава упорност и пожртвуваност, тврдоглавост, како што си велеше самиот во себе. Не можеше да си го објасни фанатизмот на овие луѓе што ги жртвуваа животите заради своите души; заради верата и слободата што ги бранеа по цената на животите.

Затоа кога видоа дека Турците идат в село, се им излезе пред очи и почнаа да кршат прсти и да се жалат: – Е, што ќе правиме сега, попче? – го праша ќефалијата попот кој важеше во селото како духовен пастир и најпаметен човек. – Е море, што ќе правиме, Димо!

Баба Воскресија ја беше подготвила лажицата со благо од цреши и чашата со студена вода, според стариот обичај кога некој иде в куќи.

Од сите страни сега почнаа да идат во Караорман сè нови и нови борци.

Засега ќе одржуваме врска по детево, кое редовно иде во Струга и продава дрва.

– „Еве зошто ние знаеме сѐ што имате дома, Силјане, му рекле, оти ви седиме на куќите; ние се правиме штркови, Силјане, и ви идеме во вашето село и во сиот вилает ваш“.

Мајка ми, макар од друга религија, според добрата традиција на меѓусебна верска толеранција, идејќи во манастирот Свети Наум и од онаа страна на границата, од Албанија, и од оваа страна, од Македонија, редовно секогаш палеше свеќа во манастирот.

Последниот нејзин жител – полјакот Аврам, кој што беше страв и трепет за децата што идеа во бавчите да крадат праски умре за време на војната и на негово место не дојде никој.

И само црвени цвеќиња ми идат во умот и сѐ ми се гледа црвено.