зоврие (гл.) - и (сврз.)

И кога тие бели нешта ќе ја почув-ствуваат сончевата топлина зовриваат и тонат удолу кон салатата и кон старото и смрдливо говедско, на талогот од кафе и на главите од белите риби и по десетина секунди на сонцето тие заминуваат, тонат и големата валкана крпа сега ги прекрива купиштата од смет што остануваат тивки и без движење.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Зоврев и му се фрлив.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така на пример, Македонија е како она тенџере за варење виршли: мала, компактна, брзо зоврива и лесно се лади.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)