знае (гл.) - сѐ (прил.)

Бевме деца и знаевме сѐ, добри со доброто, зли и кога требаше да знаеме за болка.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Иако деца, знаевме сѐ и милоста ни беше драга.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Сме се сретнале и лично и главно во груби црти знаеме сѐ едниот за другиот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Мислам, значи постојам. Гледам сѐ и знам сѐ, дали мојот дар ме просветли!?
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Убаво е кога знаеш сѐ, не се губиш во нереалност, не тонеш во туѓите гадости!
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Овој дел од патувањето на двајцата војници, одбележува една историска епоха, ја бележи апсурноста и трагичноста на таа војна, која воглавно се отсликува преку нивните регистрирани доживувања (низ исповедта на нараторот, кој знае сѐ, но не е сосема сигурен), без да се свесни, или се нецелосно свесни протагонисти на тие дејанија...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Јас немам медиум. Но, сепак, оваа игра нема да ја прекинам. Знаете сѐ за мене и Јана.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
СПИРО: Како не знам, чорбаџике? Кога чорбаџијата нешто ќе заповеда, тоа го знае сѐ живо во куќава.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Презафатен сум, ми говореше а јас сакав сѐ и знаев сѐ.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Бил вклучен од самиот почеток и знаел сѐ за Долнец и за браната.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сите мислат знаат сѐ, а никој не знае ништо.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Гаврил Лесновски, нели?“ Спиро Првославец знаеше повеќе од сите; не знаеше сѐ.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јас само можев да ги слушам, да јадам или да спијам и да не прашувам ништо - прашав, ми кажуваат а ме заборавиле: сите се мачевме исто, секој се грчеше од своја болка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Лошо вљубените знаат сѐ за љубовта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Додека Раиз ме информираше за настанатата ситуација, ќеркичката Јета се беше оттргнала од неговата рака и се беше доближила до војникот со бајонет на пушката.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сакаше да го допре оружјето, да си поигра со него, не знаејќи сѐ уште за неговата намена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Старецот е мудрец, јасновидец, тој знаел сѐ.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Чорбаџи-Дико знаеше сѐ за Бошка и затоа, кога овој седна спроти него, не го дочека ни да почне да се поплакува, туку си сркна од кафето што тој час му го донесоа момците и офолито, со потсмев во гласот, му рече: - Зарем на еден Лумана најде да му одмаздуваш, бре главо будалска.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Кога зборуваше, зборовите му беа толку интересни, толку многу проткаени со вистинска страст, остроумни, промислени, страшно духовити, поразителни за противниците, вдахновени за пријателите, премногу добро умееше да зборува за сѐ што воопшто би можеле да помислите дека ќе...! А тој сепак ќе го стореше тоа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Стрико ми Ото многу знаеше: немаше област за која не беше добро поткован: социологија, литература, музика, архитектура, за сѐ: и навистина: знаеше сѐ и сешто.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Овде само Севишниот можел да знае сѐ што се случувало, кога поединци и цели семејства ја минувале границата во времињата на војна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)