знае (гл.) - негов (прид.)

Зашто наскоро по тој договор сите постојани посетители на Боцевата берберница ја знаеја неговата тајна, иако тој не можеше да ја сети промената.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Немаше потреба да се даваат наредби. Тие ги знаеја неговите навики.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од каде овој човек ја знае неговата жена?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Посебно кога не се жали и никој не ги знае неговите маки.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
По неа јас - девојче Сара, па се родија Марија и Стефан на Споменка, а Светле роди син, но подоцна и не го знам неговото име... (Во „шестка“, во речиси исто време, Слаѓана го роди Александар) По 14 години, сите се запишаа во „Орце Николов“... и сите седуммина матурираа заедно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Впрочем, тие го знаеле неговиот став и нивното евентуално среќавање можело да има само информативен карактер, Делчев, колку и да симпатизирал на нивната акција, бил револуционер кој ослободувањето го очекувал од свесната акција на широките обесправени маси и сѐ што правел на револуционерен план секогаш првенствено ги имал на ум интересите на Организација.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Арсо сакаше да му каже некој утешен збор, просто да се досети дека тука има човек кој ја знае неговата мака и му е близок.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Сепак би те болело.“ „Си припаѓал - значи...“ „Не сум...“ излажа и знаеше дека и таа ја знае неговата лага.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Сега, кога веќе го знам неговиот вистински мотив, ми останува да се прашам: Зар само тие „аспекти“ постоеле? А другите?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Независно од другите пријателски врски кои ги имате со него, помислив еден ден дека реката Вардар ја поврзува вашата нова татковина со неговата загубена татковина, зашто, колку што знам неговиот татко е роден во Солун.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Може и да ја знаеш неговата куќичка. Таа лежи од онаа страна на пенливиот поток, пред бескрајната шума чии тајни, шумови и страсти не ми се познати.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)