ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Зборувајќи сешто, без многу да размислат некои од македонците, понекогаш како намерно да си создаваат сопки на самите себе си: се увредуваат како нација, се понижуваат пред другите, сѐ со цел да му угодат на гостинот или соседот, величејќи го него од почит или не знам од која причина?

Не се потам веќе. Кој знае од кога не сум се испотил. Тоа е добро.

Јас вистински си ги држам гениталиите во дланката, но како да сум ги заборавил, кој знае од кога не сум ги префатил и превртел во дланката.

Знам од книгите за него, дека и тој копнеел по едно парче земја во поодминатите години, императорот кој создал закони и на граѓаните им дарувал милост, сакал да се повини на копнеж стар, дури телото сѐ уште му слугува, да се врати во познат предел со песок на ритчињата, со хумус под сенките на боровите и да го чува парчето земја како што го чуваат селаните своето, ако треба со секира.

„Ова не се времиња за средби со Евреи, макар и од школски денови”.  „Тоа може да важи за други места, Ели”, рече Карер.

„Да не се знаевме од школски денови, ќе помислев дека ме избегнуваш”.

Авионот ја допре земјата токму кога дисплејот над седиштето покажуваше дека сме на две илјади и шестотини метри надморска височина и тоа беше уште еден знак дека сме живи и здрави поблизу до ѕвездите а ние веќе си знаевме од домашните политички пароли дека и сонцето е ѕвезда.

Дедо Боже може вода да им носи на типоиве затоа шо они со еден лаптоп поише знаат од него.

- Тоа ти така си мислиш. - Денес овие под 20 поише знаат од оние на 40. Нема заебанција со транзишн генерејшн.

Не поради некаква сентименталност, туку едноставно што знаеше од искуство дека многу работи што однапред ги планира човек - не секогаш се исполнуваат.

Тој со палтото вршеше секакви домашни работи, но внимаваше.

Зар да го осудиме принцот на Честољубието Ние што знаеме од најрано детство Дека речиси на сите паметници на великаните Високо кренатата рака од бронза Иако празна нѐ храни со надеж!

Дури сега бев вистински вратен од враќањето во родната земја. Само Бог знае од каде и како?!

КОТЕ: Јас не знам од арно кој бега!

Дали токму ваквите збунувачки размисли што не знам од каде наидоа утринава, ја спречија твојата насмевка да се појави на моето лице?

Не сум сигурен колку една ваква последица, каква што е спречувањето да се појави насмевката, може да се земе како причина што ќе разјасни одредени случувања, но знам дека токму појавувањето на твојата насмевка на моето лице, ја чувствував како обврска. Како еден вид аманет.

Клупата не беше удобна, а таа не знаеше од кои причини Кети го постави плетениот стол на тревникот, но нејзе оваа клупа ѝ се допаѓаше затоа што таа беше сместена крај малата воденичка за мелење на жито, која ја пееше својата таинствена песна, и беше поблиску до бавчите.

Загинал, ама не се знае од чиј куршум и тоа не во Езерец, туку во Сничени, соседно село кое денес е наречено Кастанофито, по тоа што има многу костени.

Нека се знае од сите: македонското ослободување е можно само тогаш кога самото население, густата народна маса, ќе стане на нозе, ќе отвори очи и ќе си ги засука ракавите за да ја исчисти својата земја од мали и големи тирани, господари и господарчиња, самата со својата сопствена нога да го бутне овој изгниен труп каков што е султановата држава16.

Во еден миг, не знам од каде, од која посока, од која висина, или од која длабина, повторно го чув гласот на пријателот: „Памти ми ја думата; Внимавај на чумата“.

Пред да ме здогледа или да го здогледам, сетив студенило околу срцето во ветре за кое не знаев од каде доаѓа, но знаев оти е предвесник на Рибоокиот, и оти Рибоокиот е тука некаде и ме бара.

Тогаш задишано дотрчал курирот од соседната чета и на командантот вака му рапортирал: „Војниците од непријателот, Бог знае од што и зошто, во еден миг се кренаа од рововите, од скрките и доловите, ги фрлија пушките и патроните, мините и ракетите, ножовите и бајонетите и со стихови кренаа кон нас.

Еден народ што си го загубил својот јазик личи на еден човек што си го загубил патот и не знае од каде иде и на каде оди и којшто не знае зошто оди ваму, а не онаму или таму.

„Вие се знаете од училиште, така?“ рече татко ѝ, на кого во тој миг му стана по малку непријатно.

Дали од брзање или од други причини, ќе се знае од тоа што тропа во кутијата или од тоа што шушка во пликот.

„А, не! Купечка сарма не јадам и крај. Кој знае од кај е листот купен?“

Сега го знам патот, знам од кај идев.

- Сега не знам од кои сакате, господин капетане, му велам.

Не знам од каде толкава милост кај нив, не знам кој ги научил толку човечки да ме гледаат.

И не знаеш од кај иде така: од невремето или од бога.

Не знам од кај се најде, никој в село не остана.

- Сега пак да бегаме, вели Јоше Свирачот. - Кон кај да бегаме, кога не знаеме од кај ќе дојдат, велиме. - В шума, вели некој.

Не знаеш од кај ќе те удри, вели, и ни притура ракија.

„Јас сум му ја дал? Како можам јас да му ја дадам, од каде?“ „Ако си му ја дал, ќе знаеш од кого си ја ќердосал.“

Домаќинот се фати за лице како да се плашеше да не се насмее.

Никој не знаеше од каде дошла, ниту како дошла, па првиот податок за нејзиното пристигнување е службениот записник кој самиот го издиктирал по разговорот со неа.

Чувствуваше како да се вратил во непријателска средина, во туѓо село; како да не се оние истите луѓе што го знаеја од детството, од младоста.

Знаеше од порано дека таткото Хрант починал и сега во книжарницата ги виде синот Арамен и ќерката Алиса Самуелиан.

Срдечно се поздравија, како да се знаеја од многу одамна.

„Јас повеќе знам од тебе. Само заколнат сум да молчам.“

Винстон штотуку го заземаше своето место во еден од средните редови, кога две лица што ги знаеше од видување, но со кои никогаш немаше разговарано, влегоа неочекувано во собата.

Традиција беше - неизречена традиција: ја знаеш од некаде, иако никогаш не си ја чул изречена - да те застрелаат од назад: секогаш во задниот дел од главата, без предупредување, додека одиш низ некој ходник, од една ќелија во друга.

Со Симона се знаеме од мали, од прво учевме заедно и имаме одено со точаци дури до Слопче.

Не зборуваше со мене многу, ама кога ми кажа два збора дека ѝ се јавил синот, знаев од каде е куражот.

Толе не се пофали оти тој е најарен, но ја кажа правината дека Крсте Попов, иако е во трето одделение, поарно знае од Трајка Јанов и другите од први клас и го викат учителите да им раскажува кога овие не знаат некоја лекција, за да се засрамат.

Никој не знаел од што е, сѐ додека на дното од ќупот не нашле грлушка од дренка.

Едо Бранов од Битола Битола веќе не беше Битола што авторот ја знаеше од времето на своите ученички денови кога тој живееше во Чифте-фурне каде што младоста му ја користеше една средовечна госпоѓа што не поднесуваше да спие во ист кревет со својот сопруг и кога градот имаше само нешто повеќе од триесет илјади жители.

Со себе понесов и два ножа. Не знам од кои причини.

Не знаеше од кај доаѓа, од сон или од јаве.

Не знам од која причина но тој ги повтори уште еднаш познатите наоди: дека вратарот изјавил оти преку ноќта портата не ја отварале а и утринава ја нашле заклучана; притоа и објаснувањата што ги добил од дежурниот лекар Јованов се движеле во слична насока.

И не само што не му текна тоа, туку помисли дека Ангеле знае од некаде дека од оние пари што ги собираше од селаните зел и тој.

„Белки подобро знаеш од мене што да се прави?“

Не знам од која причина но Трајчеица и од мене криеше кој сѐ го посетува гробот на Генералот.

Главно зборуваше за својата голема тага, за тоа како ја будат среде сон гласовите на несреќата; го проколнуваше оној „кој му ја фрли смртта в прегратка“; но како што минуваше времето не забораваше да забележи дека нејзин Ролан таму горе сигурно е задоволен бидејќи на неговата могила секој ден осамнува свежо цвеќе.

Некои од нас сонуваат необични животни со гриви возвратени околу вратот со набрекнати и за кас спремни бедра како млади гиздави девојчиња со копита за долги копкања суштества што ’ржат и се пенат од милост што се топат суштества на јаве невидени невјавнати, на лов неоднесени би рекол и незауздани, неоседлани неразждребени а не знам од каде ми навираат зборовиве непознати како животните и бистрооки.

Учителката стоеше достоинствено, насмевната и со некоја чудесна мајчинска топлина во гласот, со меко и долнавесто лице, со големи, тркалезни црни очи и едноставно Пела во себе ја замени со Богородица онаква каква што ја знаеше од црквите!

Имаше многу омраза во нивните очи. Не се оние Шиптари што ги знам од Албанија.

Ќе ни потурат, ќе ни го подаваат самоделскиот сапун в раце и ќе ни велат: — Мори, ве знаат од дома?

Веќе не знаеш од кај ти е понаблиску смртта.

Небо веќе нема, не знаеш од кај почнува.

Секаде е стакло, што се вели, не знаеш од кај да поминеш.

Цело време сестрите се над мене, а јас не знам од кај да почнам да го чистам и да го сакам.

Господ знае од која доба се будат.

Веќе не знам од кај сум и каде?

Болничарите не знаат од кај да им дадат јадење.

— Не знам од кај да почнам, велам, и пред секој збор повлекувам од цигарата.

Не знам од кај се најдоа толку муви, мушички, комарци, којзнае што сѐ.

Знаеш како го убиле некого? Шише ракија во газот, по два часа ракијата ја нема, човекот мртов, никој не знае од што умрел. Чувај се. Бегај.

Не знам од која причина ми го бараше фиксниот број за да ми се јавел.

- Ги гледаш возовите, а тие идат од далеку, кој знае од колку далеку.

Беше необична заради тоа што знаеше од сите риби да скока највисоко над водата.