Од така потопениата во вода `ржаница, откако добро ќе искиснеше, наредниот ден, околу мала ужина, правеа јажици и тоа, правењето на јажици,како и врзувањето на снопје со нив, беше мајсторија што не знаеше секој да ја прави, туку само најопитните.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
ПРЕДГОВОР Како резултат од маратонската транзиција настана ова дело, Двоглед е опсервација на сè што е гнило, Двоглед е приказ на цело сивило, Двоглед го знае секое дувло, Двоглед ќе види што е подмолно, Двоглед е поглед на сè по ред, Двоглед е поглед на цел усран свет, Двоглед го гледа секој сончоглед, Двоглед е поглед на мојот недоглед, Секоја сличност со ликовите е намерна и нималку случајна.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)
Промуќурната Рада однапред го знаеше секој потег на Ружа, пред да ја скине китката таа прво ја чистеше од трњата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И без неа, јас веќе ја знаев секоја поединост.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Знаеше секој израз од неговото лице, секоја сенка во неговите црти, имаше еден постојан впечаток дека го гледа пред себе тоа лице, а додека ги изнаоѓаше неговите зборови, на Змејко му се причинуваше дека тој го зел на себе дури и омјазот на оној старец.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Знаеше секоја таква работа, која беше толку далечна од зборовите, што се чинеше дека никогаш не може да се дознае, а сепак, тој ја знаеше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- На тој пат – вели – ја знаев секоја кривина, секоја дупка, секој откорнат камен од калдрмата...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Како извор како глечер што под карпата се буди Искачен на лесни нозе а со копита од кремен Облак пенлив што го знае секој камен секој срт А по дното на поилото само еднаш кај ќе згазне растат млади месечини.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Веруваше дека само разумот може да ги урне илузиите, и своите претходници ги бараше во сите оние кои повеќе му верувале на разумот отколку на религиозните догми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
За да се види секој слој на таа текстура, за да се знае секоја состојка на сите тие слоеви кои го сочинуваат човечкото суштество, требаше да се направи првиот чекор – да се отстранат илузиите, а најголема од сите илузии, сметаше тој, е религијата со нејзините догми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Најмногу комитствувал тука во Брезничкото, зашто го знаеше секое дрво на Пелистер и секој човек од Брезница и од неколку села од околу.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Знам секој што сака да ме праша, а не знам што да одговорам, вели, и само си отпива од ракијата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На памет го знае секое животно, птица и риба во оваа минијатурна зоолошка градина.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Си седи доејќи го своето бебе кое наводно се вика Врба.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Птиците стојат покрај водопади обложени со мов, исти како што оние што во нејзините фантазии ги красат базените на филмските ѕвезди.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)