знае (гл.) - кому (зам.)

- Кој? - Рада глумеше изненадување, иако точно знаеше кому му припаѓа овој прекар. - Долгиот!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сите сватови пред ресторан со цигарите, ај’ уште една за друштво со тебе, еј ај’ со тебе, види и со нејзе... а музиката свири ли свири, а не знам кому.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Беснееше таа сѐ повеќе, ама ѓоа не знаеше кому попрво да му се одмазди за својата мака.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не знаеш кому му припаѓа твојот живот, што е поголемо за тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
АНДРЕЈА: Не знам кому ништо не му е јасно.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Знаеше Госпоѓа Беранж дека сите таги пристигнуваат во писмата. Не знам кому повеќе да пишувам...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Милка не може да си дојде на себе, се крши во себе и во снагата, си ги плетка рацете и не знае кому да упати друг вресок.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И потоа го слушав бавното дишење со кое како да поттурнува некоја болка која ѝ стои во градите, тоа е една грутка која го има обвиткано прашањето зошто воопшто постои ако постои вака, и среќна е сѐ додека таа грутка е сѐ уште околу таа мисла, затоа што мислата, соголена, без таа грутка околу неа, би била неиздржлива.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во ноќите тие забрзано дишат, или плачат, или се молат иако не знаат кому да му ја упатат молитвата затоа што од Бог се откажале одамна, откако тој се откажал од нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Или само бавно дишат, и со тоа вдишување и издишување поттурнуваат некоја болка која им стои во градите, тоа е една грутка која го има обвиткано прашањето зошто воопшто постојат ако постојат вака, и среќни се сѐ додека таа грутка е сѐ уште околу таа мисла, затоа што мислата, соголена, без таа грутка околу неа, би била неиздржлива.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја слушав во тие ноќи Клара како забрзано дише, како плаче, ја слушав како се моли иако не знае кому да ја упати молитвата затоа што од Бог се откажала одамна, откако тој се откажал од неа, ја слушав Клара како ја прекинува молбата, и како престанува со плачењето, ги шмркнува мрсулите и се издишува.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)