знае (гл.) - кого (зам.)

Како карпата да беше тој самиот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Кога ќе стркалаш карпа од ридот зар можеш да знаеш кого сѐ ќе повреди, во што сѐ ќе удри и каде најпосле ќе се распарчи и ќе се здроби!“, ми вели тој а со очите како и вистински да ја гледа таа огромна грамада што се валка од ридот и оди право кон него.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ни рибарот Бакал што пристигна пред малку во анот, да јави дека е готов чунот со ќошкот, ни тој не знаеше кого ќе шета денес по езерото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Со два уќумата, селаните не знаеја кого понапред да го слушаат и на кого понапред да му даваат маст, сирење, овци, кози, говеда и свињи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Е, па војна е, му вели Мисајле Ковачот на Јошета. Куршумот шета, оди, вели, и куршумот не знае кого ќе го погоди.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие не знаат кого го оплакуваат, ама си прават редови.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)