Ја зедоа сликата, ама не ми ја зедоа затоа главата, и ја однесоа кај царот.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Можеа само да ми ја земат сликата и да ми ја остават со ископани очи, искината или издупчена со седум кома шеесет и пет или девет милиметри, да наведнат глава и да се изгубат од улицата во црна кола со скриен митралез. Ништо друго.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Не ѝ зедовте слика, сакаше да праша и не праша, не сакаше да се сретне со зажарениот поглед на богословот. Тогаш...
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Не сакав да земам слика што има врска со самиот конфликт.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Можеа само да ми ја земат сликата и да ми ја остават со ископани очи, искината или издупчена со седум кома шеесте и пет или девет милиметри, да наведнат глава и да се изгубат од улицата во црна кола со скриен митралез. Ништо друго.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)