земе (гл.) - нож (имн.)

Ја кренал полека главата да го надене тој човек на рогот што му никнувал на тврдото чело, всушност ги извлекол рацете од утробата на животното и го зел ножот од крај себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нашиот сосед никогаш не вкуси плод, се грозеше од помислата да земе нож и пресече јаболка.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Тој секогаш ист глас на проклетиот Онисифор Проказник, ни покорен ни предизвикувачки, глас со една смисла - да се разбере што се зборува а не како се зборува, го слушал пред тоа во себе и точно со истото прашање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му дадоа навлажнета риза, ги избриша тој рацете, го зеде ножот и го издроби на парчиња.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)