зема (гл.) - ќеманеџија (имн.)

Најмногу земаше ќеманеџијата и, на крајот, дури беше дајреџијата. Таков си беше редот, од век, меѓу чалгаџиите.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)