ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но желката подаде глава и го здогледа во темнината.

Посакуваше оддалеку да го здогледа во насобраната толпа.

Пела, стискајќи се во фустанот на бабата Перса, ништо не можеше да разбере од гласовите што се слушаа од секоја уста, ама затоа пак нејзините итри сини очиња ја видоа широката тепсија како плива врз главите на новодојдените полна дури со врв и покриена со некоја бела убава басма што некој , подоцна, ја нарече, свила, и таа тепсија сама од себе како да лебдеше врз главите и откако влезе заедно со тоа купче тела во дневната така набрзо излезе од таму и како да јурна во спалната и кога таа успеа да се провлече низ тие разлетени фустани и машки костуми, ја здогледа во празното врз широкиот кревет и во тој миг од страната на балконот како здрвена стои тетка Деспина, а една друга тетка, тркалезна во лицето со светилки во ситните очиња нешто ѝ зборува и ѝ подава шејови што ги вади од тепсијата и ги реди на нејзината десна рака.

Ја здогледа во момент кога целото внимание му беше сосредоточено врз еден диференцијал симнат од еден „ауди“ заради поправка.

Откако ги разгледа сите шишиња и чаши, го здогледа во аголот зад шанкот дебелиот човек седнат пред касата и со отворена книга на коленото пред него, отворена, ставена врз бутината, отворена и поклопена со неговата тешка рака.

„Кога ја здогледав во светлината, таа беше една сосем стара жена, од најмалку педесет години.

Кога неочекувано ме здогледа во огледалото пред себе, прво како да се сепна, но бргу потоа се прибра.

Она што ненадејно го здогледа во светлината на ламбата беше дека жената беше стара.