Веѓите му се збраа во една линија.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Нашето минато, нашата сенка без која не би биле сега овде збрани во слава на Светиот оган сред длабоката темнина на шумата подготвени да го каснеме посниот залак испржена риба пред да се појави другиот оган - небесниот диск, врз почетокот на нашата преобразба.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Сите ние сме тука збрани во времето „кон“.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Се подзамисли дедо, брчките на челото му се збраа во една. Се поднамести, се искашла.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Мајка како мајка: додека чека на компјутерскиот екран синот да ѝ дарува дневна доза најубави насмевки во кожурка од свилена буба реди сѐ што се крие во неа и саде се чуди колку бил замрсен животот и колку време треба да се раздипли сето што се збрало во кожурката од свилена буба.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Па си зеде мечот в раце се истрча во поле да си шета лутината збрана в гради да ја отфрли сакаше сета.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)