Јован се затресе во ќошот од одајата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Гледајќи ги, затресе во недоумица со главата.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Можеби црвената чанта се затресе во скутот на Ана кога возот прв пат прикочи, можеби само здодевноста ѝ ја придвижуваше раката до праменот што ѝ паѓаше преку челото; во текот на тие три- четири секунди за време на кои возот стануваше неподвижен во перонот пајаците ми ги забија ноктите на кожата од бунарот, за уште еднаш да ме победат одвнатре; кога Ана се исправи со едно единствено чисто движење на телото, кога ја згогледав од грб меѓу два патника, мислам дека уште еднаш бесмислено го побарав лицето на Маргарита врз стаклото осветлено со заслепувачките светлини и движења. 61
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И како што се стискаше на задниот ќош, се довлечка лазејќи до Шаќира и му прошепна: — Речи им бре, речи им.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)