затвора (гл.) - книга (имн.)

Есени, таа сосема сама, и како почнува да роси - таа ја затвора книгата. --- *
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сега во век и во вечни векови прими раба тоего Анѓела и душа его од руках чуждих упокоившивсја насилнически, изговорува Максим Акиноски, вамавнува уште еднаш со каделницата, ја затвора книгата, ја прибира под мишка и иставајќи се од над главата она стрика Анѓела вели: Дајдте, луѓе, положете го в гроб, зашто после не е добро да го сохраниме во снег.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)