засолнува (гл.) - во (предл.)

Знаеше тој дека од прозорецот над него можат да се заискрат оние опасни трескотници, кои не му беа непознати и пред кои тој којзнае колкупати во својот волчешки век недосежен се засолнувал во шумата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се засолнуваме во бескрајот ние недовршените реченици.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Птиците што се засолнуваа во неа, се вознемирија; кружеа околу црквата, гракчеа панично.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)