Ме мачеше жед и глад, но имав уште многу, многу, неисцрпна сила за сожалување, блиско до можно простување, за однесувањето кон мене на еден ,,заробен ум”, кој сигурно еден ден ќе се ослободи и ќе бара да му простиме.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
- Таквата состојба се нарекува автохипноза, моќ на заробен ум.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)