запре (гл.) - коњ (имн.)

Ги запреа коњите разгледувајќи го одблизу манастирот, восхитени од неговата убавина, кој извишен на карпата над езерото и опкружен со зеленило, се чинеше како да лебди над водата во дланки господови; езерото под него поигрува, одблеснува на сонцето и полека ја заплуснува карпата; лево од манастирот под падината на планината, клокотат огромни извори и исфрлаат изобилство вода која плавно, широко се разлева правејќи езерце што го обградува пошуменото островце пред да го пресече патот под мостот и да влезе во езерото со бучеж; на дното од мирната вода во езерото се прелеваат разнобојни алги фаќајќи ја светлината од сонцето што низ бистрата вода продира до нив; на островцето столетните дрвја ги раскририле гранките спуштени до самата вода во која фрлаат зелени отсјаји; по водата пливаат патки и лебеди, кои вознемирени од тропотот на коњите, се оддалечуваат повнатре во езерото оставајќи долги, меки бразди зад себе; на ледината крај изворите пладнуваат купчиња овци како бели, отворени цветови.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Во тој момент Турчинот секавично го извади револверот. Се чу истрел.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога наближа кај Богдана, таа го запре коњот со мака тргајќи го со сета сила за уздата и му рече на Богдана не слегувајќи од коњот: „Ха, мислеше не ќе те најдам...“ и го удри коњот со петиците по слабините.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Турчинот, со црвениот коњ се доближи до нив, го запре коњот и викна: - Стојте, бре, проклета ѓаурска, веро!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дрварите ги запреа коњите и застанаа.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)