заплаче (гл.) - гласен (прил.)

Му дојде да вика од болка, да заплаче гласно...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Доста се заплака гласно и веќе по десетти пат го повтори: — Сполај ми ти, бре боженце, оти и за мене дел си оставил!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)