И кога пишуваше и кога зборуваше раката цврсто го стегаше срцето.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Погледни ме, рече тогаш, и запамети ме, и сè што правеше потоа - го правеше со рака на срцето.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Погледни ме и запамети ме, рече би изгорел за да се престорам во обично грутче јаглен - но денес и на јагленот не му веруваат.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Грутче јаглен На Еуген Жебелјану Еуген, о Еуген, некогаш од ова исто бистро се упати кон морето со искривен чун за да си ја влечеш сенката зад себе.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)