Би можеле да го убијат како мува, ме погоди таа мисла и јас занемев во часот.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Ха-ха-ха ... Гледате ли? Кој може мене да ме уништи? Бегалците занемеа во уплав.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Мојата крв е разлеана во небото На мозаиците. Мојот збор е занемен Во летот на јатото.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)