Дедо Спасе нема каде. Ќе се почеше по тилот, ќе се замисли малку, ќе го збрчка челото па ќе почне: - Било еднаш некое дете...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Стана замолча и се замисли малку. И се стори дека враната и вели: “Срам!“ па се навреди од тоа и викна: - А зошто да ми е срам!?
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Се замисли малку и одмавна со раката. - Те лажам. Оди си. Сакав да видам дали се плашиш.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)