заминува (гл.) - во (предл.)

И најпосле нешто се прекина... Старецот во себе слушна пеење и здогледа непрегледна трака како доаѓа и го прекрива целиот свет... Неговата душа заминуваше во нова, непозната сфера на постоење... 80 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во перформансот Уметноста и револуцијата од 1968 г. Брус го јаде својот измет, ја пие својата урина и мастурбира пеејќи ја австриската химна.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
(После тој перформанс, за да ја избегне затворската казна, заминува во странство.)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тогаш јас се сетив дека, кога заминував во С, зедов едно ливче хартија на кое се потпиша Михајло, како претседател на Месната, и уште неколкумина, за случај да ми затреба, поточно да можам да речам, еве луѓето бараат да се изгради водовод, им треба, животот им зависи од тоа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Под закрила на ноќта, наредните денови Евреите на Закинтос заминуваа во планините, секоја група со организирани предводници, семејство по семејство наоѓајќи прибежишта по домовите на најчесто непознати луѓе.  Вечерта пред да замине со своето семејство на побезбедно место, рабинот Елеазар Корео побара да го види својот пријател од школските денови.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Рабинот го фати под рака својот другар од школските денови и го однесе во другата просторија. Таму сѐ беше на своето место.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Затоа и се вели дека вокалите (особено О) се најпречекливи, најпросторни и најкомфорни гласови во кои најдолго може да се биде, но и најдолго да не се бива,.. во кои зборот најдолго може да престојува, но и низ кои мора да мине кога да заминува во молкот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ако воопшто постои поетско исцелителство, тоа мора да се бара првенствено во вокалите, во тие најпречекливи, најпросторни и најкомфорни гласови во кои најдолго може да се биде, но и најдолго да не се бива,.. во кои зборот најдолго може да престојува, но и низ кои мора да мине кога да заминува во молкот. ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Што во детството за вас претставувал лекарот? Само човек што заминува во Пасажот Шоазел да ја посети мојата болна мајка, татко ми.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
1955 Откако изложбата на неговите италијански дела мина мошне неуспешно, уметникот заминува во Мексико. 1956 Патување во Мексико.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тие млади Македонци, воспитани во Србија во народен, т.е. во дух да ја сакаат најнапред својата татковина и својот народ, па после човештвото, заминувајќи во земјата каде што нема национално самосознание, а наместо него полн индиферентизам кон народните интереси, внесоа во неа нова струја од национално воодушевување и работење за ослободувањето на Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Потстанав. Го сонував одново истиот сон во кој дедо ми заминува во багажникот на модерен автомобил, налактен на шареникаво ќебе, во удобен дрвен ковчег од кој ми мафта како пред интересно и важно патување.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Обновив минат ден за да те сакам повеќе на заминување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А татко му еден ден му рече: кој нема татковина, нема ниту гроб, нема ниту гробници и ти забранувам да патуваш!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во својата поезија ќе сведочи дека е тој постојано во заминување кон татковината: заминувам во сон, таму ќе се најдеме ако постои враќањето од егзил, обновив минат ден за да те сакам повеќе во новото заминување, заминувам во правец кој не постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Меѓутоа, генерацијата југословенски амбасадори која заминуваше во 80-те години на минатиот век на највисоките дипломатски мисии и на која припаѓав со своите четириесетина години, заминуваше кога сите идеали врз кои почиваше федерацијата, со исчезнувањето на нејзиниот творец Јосип Броз Тито, тивко се губеа, остануваше само по некоја трошка од тие идеали, која најмногу се откриваше во неврзаните земји, кои веруваа повеќе во Југославија во тие времиња отколку самите нејзини жители во неа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Заминував во правец во кој не постои.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На масата ќе ја забележат чашката со сѐ уште топол чај, омилен пијалок на Арафат, но тој се спасува во последен миг и заминува во Јордан, потоа во Каиро, кај што ќе се сретне со Титовиот пријател Насер.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И едно утро, во Рамалах, идната престолнина на неговата палестинска државичка, израелските полициски сили ќе упаднат во куќата во која престојувал Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Во вестерн-филмовите јунакот доаѓа и заминува во просторот што треба да се освои и скроти... а не може и нема никогаш да се скроти и освои, бидејќи тој простор е безграничен!“ - ми рече еднаш дебармаалскиот сликар Илија.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Можеби најголемата моќ Мајка ја покажуваше во справувањето во самотијата, во сите фази од својот живот, уште како сираче, кога останала без својата мајка, па во долговечниот егзил, кога Татко заминувал во потрага по спасот, па кога ѝ заминуваа синовите и ќерките, формирајќи свои семејства, па кога исчезна Татко, таа, до крајот од животот, се справуваше со сите облици на самотијата, до нејзиниот дефинитивен облик – смртта.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Те носев, неколкумесечен, в раце, низ рововите, ископани од италијанските војници, за време на војната со Грците, кога се спасувавме заминувајќи во Корча, кај твојата тетка мажена таму.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога се вратила Мајка во Лесковик, тогаш, десет години постариот Татко заминувал во Цариград, во залезот на својата „француска врска“.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Негови блиски, по негова мајчина и таткова рода заминуваа во Цариград.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Есента иде и заминува во маглата на сеќавањето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
За тоа време, родителите доаѓаа и заминуваа во хромираните бубачки.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Не, не, не, не, не, не! Внатрешните гласови врескаат, длабоко долу и заминуваат во занданите под надворешноста.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кај обете половини, независно едно од друго, но исто толку силно, бликна сознанието дека се наоѓа на богато хранилиште на искуства, под кое нивното поранешно, заедничко искуство неосетно заминуваше во маглите на заборавот.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
А татко ти тогаш ти рече: „Сине, тоа е голем грев, тоа што наумил волкот да го стори“, но и ова го рече на оној негов чуден руски за кој сите го исмејуваа па и тогаш кога тој се напнуваше да ги увери присутните дека сите ние сме славјани и едно племе и дека треба да господари разбирјатељство помеѓу нас и да чувствуваме грижа едни за други, а јас, за да го смирам, морав да го повторам она што и пред тоа многупати му го имав речено: „Руски човече, побрзо јас ќе се разберам со своите мртви одошто ти со својата болка и со нас живите“, па тој веднаш замолкнуваше, се престоруваше најситно зрно просо и заминуваше во Горнидвор за да се качи на дудинката; беше и возрасен, и умен, а со срамно детско однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
1968. Се враќа во Буенос Аирес. Излегува Книгата на измислени суштества.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1975. Излегува Песочната книга која содржи 13 раскази.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ги објавува книгата песни Месечина преку патот и збирката есеи Истражувања, која подоцна нема да сака да ја објави. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 223
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во Италија е придвижена “Вавилонската библиотека” посветена на фантастиката, а ја уредува Борхес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се снима филм според едно негово сценарио. 1969.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1926. Уште една книга која никогаш веќе нема да се објави со негова дозвола: Обемот на мојата надеж.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Патување во Израел и пак во САД.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1923. Ја објавува првата книга поезија, Воодушевување од Буенос Аирес, и повторно со семејството заминува во Лондон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Умира неговата мајка Леонор Асеведо на 99 години.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога перонистите пак ја преземаат власта Борхес дава оставка на местото директор на Националната библиотека и заминува во пензија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1967. Се жени со пријателката од младост, Елза Астете Миљан, со којашто заминува во САД и на Харвард држи специјален курс за поезија, како и литературни вечери во разни градови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
1925. Ја запознава Викторија Окампо.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа таму му годеше: ја оставаш колата, влегуваш во барот на едно кафе, го испиваш, ги плаќаш и кафето и миењето на колата, а потоа стануваш и си заминуваш во измиена и исчистена кола. И однадвор и одвнатре.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)