Во таа смисла Virilio развива и концепт на нов тип на војна со слики и тонови, која ја заменува војната со проектили, и се темели на судирот со виртуелните, со кинетичка енергија придвижени објекти, за кои веќе не е можно (радарски) да се лоцираат и идентифицираат.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)