Незе ѝ се закачи во умот веќе Витолишча и Илко, и сега со синџири да а врзиш ќе окине и ќе дојде. Такви ти се виа чумите наши.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
„Кога еднаш ќе се закачи во музеј, сите ќе можат да ја видат силата на таа слика”, вели Yaguchi.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Мавна еднаш, уште еднаш, на третиот пат косата му се закачи во нешто и тој почна да тегне.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Пораскоси наоколу и го виде целиот скелет.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Го закачи во ходникот сакото што го носеше наметнато преку рака а во собата додека седнуваше на столчето со скусени ногарки не престана да си ја брише потта од челото.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Малото писнува, сака да се преврти, но јатаганот го пробил и го закачил в земји. Co тие црни мисли како секоја мајка што мисли кога е оддалечено од чедото.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Најпосле го фати едниот крај од фустанот, го запрегна, го закачи во појасот и се наведна да пере...
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)