Било каков да е крајниот избор во однос на дејствието кое се одвива, потребно е тоа да биде оној кој најсигурно ќе го задржи здивот на публиката.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Без да се помрдне и со задржан здив тој ги слушаше стапките сè додека нежно одекнуваа во длабочината на неговото битие и во центарот на неговиот мозок.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Го задржа здивот и ја отвори вратата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)