заврши (гл.) - мој (прид.)

- Ете, Веле, така заврши мојата прва и најголема радост...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но, ете сега ја добив можноста да го завршам мојот сон и тоа во мојот роден град. Навистина неверојатно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
На крајот, го завршив мојот расказ со наслов Мртвите божества, па му го дадов на Татко на вообичаеното прво читање.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кога велам - вистинска опасност, мислам на тоа дека ние живееме на единаесетти кат, па замислете како би можела да заврши мојата радост да не се контролирав.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Миру ја истка специјално за мене пред да го завршам мојот килим – рече Игбал. – Мислам дека и нејзе ќе ѝ успее еднаш да лета како што летаме ние двајцата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Заврши мојата работа во мензите и ме назначија контролор по автобусите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Имаше повеќе мигови кога сакав да го кажам својот дел на вистината за Арафат и Палестина, во чија епопеја бев фрагментарно замешан, но која силно ме означи во животот, во осознавањето на моќта и трагизмот на човековата судбина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сакав да пишувам за Арафат и палестинското движење кога заврши мојата дипломатска мисија, за малку години потоа да престане да постои и земјата СФР Југославија која ја застапував во Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тоа ја гледам разликата помеѓу тебе и Жолтко - му реков на Б.С. со некоја чудна сигурност иако не ги познавав ни него ни Жолтко подолго од една ноќ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Изгледа ти и не си сакал да помислиш дека Денко Самоников најмалку живее овде и сега - паметам дека го завршив моето излагање- Тој изгледа одамна беше зачекорил во она друго време, во кое се наоѓа сега.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Таа немаше име, немаше дури ни лик; таа беше суштество од светлина кое трепереше пред моите затворени очи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога го минувавме прагот од домот во кој пред осумнаесет години го донеле оние кои го посвоиле, а бевме тргнале кон домот во кој од него се одвоила неговата мајка, Рајнер застана, ја зеде мојата рака во својата, во онаа во која го држеше парчето хартија на кое беше запишана адресата кон која требаше да одиме, и рече: „Од времето кога заврши моето детство, па до доаѓањето овде, понекогаш кога ќе ги затворев очите, здогледував бестелесно женско суштество.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)