заврши (гл.) - во (предл.)

Џуџето (чита): Бешиката ми беше раскината.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мочав 20 пати дневно и мислев дека ќе завршам во лудница.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Целиот судски спор заврши во полза на Јаневски.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, во меѓувреме тужениот QBE доброволно му исплаќа средства за ПИО, по што тој ја повлекува тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
С. С. е пријатно изненаден од работата на Трудовата инспекција, бидејќи познаваше луѓе вработени – кои се и на соодветна функција во инспекцијата на труд, а кои вршат злоупотреба на службената положба и овластување, или со други зборови се корумпирани.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А по добиеното дело за разлика во плата, Божиновски покренува уште една – трета по ред – тужба, бидејќи на зголемената вредност на платата логично му следуваат и зголемени придонеси во ФПИОМ – кое право, во иднина, би му влијаело за висината на неговата пензија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Доколку, пак, спорот се однесува на престанок на работниот однос – рочиштето за главна расправа мора да се одржи во рок од 30 дена од денот на приемот на одго- ворот на тужбата (чл. 405, ЗПП). 16 2) воведување на институтот максимално траење на постапка- та, којшто е сосем редок споредбеноправен процесен институт – а сè со цел зголемување на ефикасноста и намалување на одолго- влекувањето на судскиот процес до недоглед.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во текот на спорот Јаневски беше застапуван од својот полномошник – дипломиран правник (Д.Јовановски) од Советот на ССМ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Целата борба за зачувување на своето работно место траеше година дена. Заврши во 2003.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Постапката пред првостепениот [основен] суд мора да се заврши во рок од шест месеци од денот на поднесувањето на тужбата, додека второстепениот [апелационен] суд е должен да донесе одлука по жалба поднесена против првостепената одлука во рок од 30 дена од денот на приемот на жалбата, односно во рок од два месеца –  доколку пред второстепениот суд се одржала расправа (чл. 405, ЗПП). 3) во доменот на т.н. квалификувано „договорно застапување“ пред суд, дадена е можност работникот да не мора да биде застапуван од страна на адвокат, што е значителна олеснителна околност, знаејќи ги високите цени согласно фамозната Адвокатска тарифа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А, пак, за овој случај нашиот храбар соговорник има поднесено уште една (четврта) тужба, по којашто во моментов е во тек граѓанска (парнична) постапка, и за која искрено се надеваме дека ќе заврши во негова полза.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Реакцијата на тужениот по однос на тужбата, не беше воопшто забележлива.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ги прочита и овие наслови: „Фараонот Чанга заврши во својата пирамида со козите; Чанга задушен во воени скривалишта со своите верни кози; Чанга открил непознат излез од тврдината; На Балканот, по убивањата во војните, продолжуваат убиствата и процесите против козите. Нема мир на Балканот...“
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мари-Франсоаз Ален, книжевен критичар (Le Monde diplomatique, juin 1997) Во модерната сказна Времето на козите што воодушевува, авторот успева да ја резимира историјата на едно семејство, во исто време и онаа на балканскиот свет, за да заврши во онаа на сталинистичкиот период.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А козите... ќе се спасат само ако летнат кон небото... Тие и без тоа ќе завршат во небото. Немаат друг пат...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Учителска школа завршил во Скопје, а подолго време работел како учител во Битола и Скопје (тој е еден од првите учители што децата ги учел на македонски јазик во уште недоослободената татковина).
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Николески е автор на стихозбирката „Македонче“, објавена 1946 година со која беа поставени темелите на современата македонска литература за најмладите.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Присутните, се разбира,мислеа дека ова е составен дел од перформансот, кој се заврши во амбулантата на Royal Hospital.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа е, најпосле, несмасната црна лебарка, онаа бубачка што ги плаши домаќинките, а дошла само да ја грицка изнајмената волна и да заврши во забите на газдинската мачка.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Беше навистина забавно и на крајот завршив во весникот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
По заробувањето биле испратени во Брод, потоа во Прилеп, а оттаму во Скопје и завршиле во Софискиот затвор. 72 PRO HS5/887. 73 Ibidem. 74
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тој не ја виде светлината на денот. Заврши во библиотеките на двајцата занесени трагачи по заедничките балкански вистини...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Ви се восхитувам, почитуван колега - продолжи Чапаев - на вашата потрага по сиџилите кои не можеле да завршат во цариградските архиви.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој знаеше дека некои од сиџилите завршиле во разни вакафи, во џамии, и дека, по падот на Империјата, тие и понатаму ќе служат, и без нивните протагонисти, одамна исчезнати...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Паралелно со тоа ги продолжил започнатите правни студии, кои ги завршил во 1942 год.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
По матурата, во есента на 1934 година заминал на правни студни во Белград.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Основното и нижото гимназиско образование го завршил во родниот град, а виша гимназија - во Битола.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во Софија завршил и Театарска академија, на отсекот за режија, во 1944 год.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Потоа настаните почнаа да се одвиваат како на грамофон со труба, на напуканата плоча ставена на погрешна брзина: предвоениот доктор заедно со својата животна придружничка реши пензионерските денови да ги заврши во родното место, кое сметаше дека најпосле заслужило славниот сограѓанин да ги остави своите коски на прадедовските гробишта штотуку здобиени со нова реформистичка управа; младата мајка се уштутка во одеднаш испразнетата куќа, со доенче во едната, а скрипти во другата рака, не знаејќи дали попрво да готви ручек или да пере пелени, па најпосле најми дадилка и се префли на фармација.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
За да испровоцира разговор покрај чашка, пред писателите тврдеше дека Достоевски би завршил во лудница да не пишувал како лудак, пред драматичарите тврдеше дека Шекспир би бил убиец ако не ги напишел своите трагедии; а во секој сретнат познајник, на маса, меѓу чаши, гледаше свој можен, ако не иден пациент - што итроманите приближно колку него му го припишуваа како професионална деформација.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тие Струшки вечери на поезијата не ги завршивме во Струга ами во Велгошти.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Вредно да се напомене е дека до измена дојде и кај чл. 372 кој сега пропишува дека странките можат да изјават ревизија против второстепена пресуда, ако вредноста на предметот на спорот на побиваниот дел на пресудата надминува 1.000.000,00 денари (чл. 87 од ЗИДЗПП/10), со што дојде до двојно зголемување од претходно предвидената вредност од 500.000,00 денари, додека пак во споровите од работен однос ревизијата е дозволена без оглед на вредноста на предметот на спорот доколку се работи за престанок на работен однос.99 Иако со ЗПП (2005) се воведоа инструктивни законски рокови кои го потенцираат специфичниот карактер на споровите од работен однос100 кои во прв степен мораат да завршат во рок од 6 месеци (чл. 405), сепак пропуштањето на овие рокови, иако не треба да предизвика штетни 96 Закон за парничната постапка, Сл.весник на РМ, 79/05.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Едноставно, јас ги засновав моите забелешки на размислувањето што го направив кое е засновано на погрешното читање на нивното дело. ***
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во овој момент би сакал да го продолжам нашиот разговор надевајќи се дека вашиот ред да слушате и мојот ред да зборувам заврши во исто време. Превод: Љупка Трајаноска okno.mk | Margina #4-5 [1994] 39
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Заедно со нашите Исмет и Марјета (подоцна Исмет ни кажа дека е полковник во пензија и дека воена академија завршил во Киев, дека по караницата меѓу Никита Хрушчов и Енвер Хоџа, бил отстранет од војската и пет години проживеал во логор), ја напуштаме улицата Ананстас Дурсаку и низ преминот што води кон центарот, врвиме по тесни сокачиња, мал остаток од стариот град.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ама криво ни беше што завршиле во колибите на некои албански селани.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Немаше да ни биде криво ако нашите овци и кози и говеда би завршиле во партизанските казани.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Лудниците, му кажуваше Клара на Зигмунд, се преполни со нормални жени: нема ништо полесно од тоа некоја жена да биде обвинета од таткото, сопругот, братот или синот, како опасна за себе и за другите, па да заврши во лудница.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Или, како да завршил во тој миг.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја принесе чашата со шнапс до устата, но наместо неа, до усните, до забите си го принесе показалецот и го гризна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
При операцијата изгубил многу крв, и од болницата им јавиле на Марта и Ана да му донесат најнужни нешта. Следниот ден тој сепак инсистирал да си оди дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го прашуваше за совет – како може да се промени нешто, а тој ѝ велеше дека ништо не може да се промени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Помислил дека нема потреба на домашните да им каже за малиот хируршки зафат, сѐ требало да се заврши во едно попладне, и вечерта пак да биде во својот дом.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мора да се создаде чувство на нужност, чувство дека ако не сториме нешто околу тоа, сѐ ќе заврши во декаденција, криминал и ентропија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тактиката ѝ беше јасна како ден. Да го најде вистинскиот начин од неговите усни да извлече признание, барем еден излет што завршил во кревет.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Посака животот да го заврши во покајание далеку од светот и самата да си биде судник.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Приказна втора: Излетникот одбрал млада мома, витка и подвижна, па на поза бр. 2 се укочил и експресно завршил во „Градска“, од каде, по дадената прва помош, е испратен на домашно лекување.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога се отвори пердето, за момент во чудо ме погледна, се сврте кон неговиот другар и воедно негов колега, и ми рече: „Отворете уста“, а мене ми беше јасно дека, ако јас сум шерет, тој е барем 10 пати пошерет од мене затоа што едно тенко црево со камерче кое го извлече од една лигава вода во кофа, која толку многу ме потсетуваше на тенџерето на мајка ми (спомен од Соко Бања, со точки), заврши во моето грло и надолу, сѐ до желудникот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ама тоа веќе не е врска, ами чисто спонзорство кое ќе заврши во истиот момент кога спонзорот ќе ослабне финансиски, за што сесрдно ќе се потруди спонзорокорисникот, експерт за банкрот и како да дојдеш до него или кога истата со убавите гаќи веќе нема да ги соблекува за ситниш.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога по бојот на Алинци, во 1912-та, српските војски ја завојуваа Потковицата, веднаш востановија своја, српска воена и цивилна управа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа прво, второ: Јована Дамчески, зашто не беше христијанин и Турчин, го закопаа надвор од гробиштата, тука, на Бел Камен, и оттогаш Бел Каменсе вика уште и Јованов Гроб и Турчинов Гроб, а Видана и Ристана, дека беа христијани, ги закопаа, со поп, на гробиштата, и трето, првата, Јовановата и Росината приказна, се случила многу одамна пред триста, четиристотини години, кога Потковицата ја имаа завојувано и ја владееја Турците, а вторава, оваа со Видана, и сѐ што е во врска со неа, започна во Првното србско, во 1912 година, а заврши во Ворото бугарско, во 1943-та...
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Сериозно? Ама... - Се прашуваш како е можно жената на гардиски полковник да заврши во НОВ ЧОВЕК?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Камилски брзо се оттргна од мислата за тврдината и поранешните дискусии со Татко за неа и се врати кон преостанатите зборови како: диван, диванхане, претсобје, ходник, но и голема приемна просторија со убав изглед, обично на горниот кат од куќата (од персиски divanhane), пармак, пармаци, дрвена ограда, на чардакот или на басамаците, направена од тенки летви (од турски parmak, paramaklik); басамак, басамаци (од турски basamak); мердивен, подвижна скала (од персиски merdiven); сандак, порано овој збор бил употребуван за означување вид сандак во кој се чувале алишта и особено невестинското руво, обично се изработувале и украсувале во разни шари, а денес со овој збор се означуваат сандаци направени за разна намена, особено како војнички сандак (турски sandik) и перваз (персиски pervaz), означуваат дрвена конструкција на прозорците и вратите; dolap (од персиски dolap); серген (од турски sergen); мусандра (од турски musandira).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Виљушките на обајцата завршија во чинијата со кавијар од модар патлиџан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој трагаше по систем на поврзување на значењата од сите негови книги, како во некоја само за него разбирлива и дофатена алхемиска операција, кои требаа да завршат во една жива книга, моќна да се вклучи во тековите на самиот живот и да ни го покажува патот во неизвесната бегалска судбина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нивниот живот бил како патувањето во лавиринтот на арабеска, секогаш во бег во потрага по излез од лавиринтот, споменот за нивното постоење можеби завршил во точката на минијатурата, којашто можеби никој нема да ја протолкува.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не доцнеше ниту Мустафа С, кој дојде со една старотурска книга во ракопис за да ја протолкува Татко и потоа да ѝ ја одреди судбината: дали ќе заврши во Архивот, Институтот за историја или во ориенталниот фонд на Националната библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Обајцата се насмевнаа, мислите им одеа во ист правец кон модриот патлиџан!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Потајум таа бездруго се надевала дека Али Фети можеби ќе го задржи својот внук во Цариград, ќе направи од него човек, како што си велеше повеќе за себе, отколку за другите, а потоа ќе ѝ се исполни желбата животот да го заврши во земјата на своите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко и Камилски си имаа обичај долгите прошетки во источниот и западниот брег на градот, односно лево и десно од реката, поврзувајќи ги со камениот мост изграден уште од султанот Мехмед II, да ги завршат во големата Железничка станица, која беше една од најубавите станици не само во овој дел на Европа туку и пошироко, гледајќи ги меѓународните возови Балкан-експрес и Балкан-ориент, како патуваат преку границите кон исток и запад, север и југ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И пред да започнат со операцијата чистење на зборовите кои требаше конечно да завршат во минатото, како историзми, тие постојано се бореа со наносите што ги имаше секој збор отаде своето време поставувајќи си го постојано прашањето: каде останува тоа што веќе минало, дали минатото на некаков начин минува во сегашноста, дали е вечно присутно, дали идното е во сегашноста, дали тоа што било конечно значи никогаш повеќе, дали народите кои не го знаат своето минато се осудени одново да го живеат?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Неретко Татко и Камилски, кога ќе се најдеа во лавиринтот на некоја османска заемка, обајцата како по нечија команда погледнуваа кон тврдината верувајќи дека зборот конечно завршил во неа...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога ја напушти родната куќа во Поградец крај Охридското Езеро и ја мина границата со семејството, па се најде на другиот брег, во друга земја, со други луѓе, со друга нафака, никогаш не можел ниту да замисли дека неговата балканска скитија по достигната цел во зенитот на младешката моќ во Цариград, ќе заврши во овој град, кој османските султани по неуспешните походи по европските територии кон Рим, Венеција и Виена, го нарекоа, како можеби нивно последно упориште во Европа, Капија на Ориентот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јужните Словени од тогаш не се досетија на ништо ново, модернизација на општеството на пример, па патријархалниот l’art pour l’art, сведувајќи се на сè посоголени и поредуцирани форми, денес заврши во една артифициелна, ларпурлатистичка војна.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И потоа продолжува миграцијата на мртвите туни кон светските пазари во западна Европа и најчесто во Јапонија, за да завршат во малите конзерви.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Махмуд Дарвиш и натаму молчеше. Јас охрабрен продолжив: - Во годините минати во Тунис, особено во 1988 и 1989 година, во рамките на мојата функција како амбасадор на Југославија, но и како притаен автор, бев посебно импресиониран од личноста на Јасер Арафат...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му раскажував за годините минати крај Арафат во Картагина, за мојата дипломатска мисија, за мојата желба да пишувам за тие времиња, за дипломатските години, можеби во книжевниот жанр на романот кој сметав дека може најблиску да претстави еден можен тоталитет на еден историски процес-роман во рамките на една долга романескна балканска сага, на моето албанско и балканско семејство...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Често дипломатското време си го претставував во споредба со минливиот живот, миговите на расцутената минливост, како една стуткана телеграма, која наместо да се фрли во кош ќе заврши во некој дипломатски архив, која можеби никој и никогаш нема да ја прочита.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можеби дипломатските години ќе завршат во роман, како дел од мојата семејна потрага, во која ќе се вмешаат и главните ликови, владетелите кои трагаат по својата татковина, ја откриваат, ја присвојуваат, на крајот ја изневеруваат, сакајќи да служат отаде реалните можности, да се извишат над кулминативната точка на кривата, по што неизбежно следи падот, како и при возвишувањето на империите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја следев кривата на неговото владеење, која требаше да заврши во слободна Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но, за речиси сите владетели може да важи метафоричната претстава за извишувањето на кривата на владеењето до кулминативната точка и потем за неприфаќањето на неизбежниот пад!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Илузиите почнуваат кога владетелот ќе се најде на највисоката точка и ќе посака да го успори падот, односно да заврши во небото на илузиите, губејќи чувство за историјата на земјата која ја создавал.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тие денови, постојано го одлагав одговорот на едно од мајкините писма, за сметка на овие дипломатски депеши, кои имаа миговно значење, како обичен воден цвет, кои еден ден ќе завршат во архивските гробници Во моите очи оживуваше мајкиниот ракопис, видливо неизменет уште од првите урнеци на првите учители кај француските лазаристи во Солун.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат во себе беше начисто дека беше дел од израелскиот политички фолклор, во кој улогата како претседател му беше строго ограничена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше тоа воедно време кога започнуваше нејзиното оспорување, за да заврши во крвави братоубиствени уништувачки судири на довчерашната братска заедница на народи и народности!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И еве уште еден пример во медитеранската игра на судбината на човекот меѓу среќата и несреќата, светлината и темнината, во трагичното проклетство и во неговите урнатини, кога продолжува вечното отпочнување на човековиот живот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој беше свесен дека го беше напуштил затворот на универзалниот егзил во кого светот му беше маневарско широко поле за потрага по својата татковина, за да заврши во еден друг наместен затвор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Четири.“ Зборот заврши во лелек од болка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се сеќавав во тие мигови дека ова прашање, додека бевме заедно, често си го поставувавме изземајќи се самите себе од можноста да завршиме во мрежата која од ден во ден стануваше сѐ погуста од случајни или намерни учесници во играта.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
За четвртата година во средно се врати и ја заврши во Македонија.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
5 Постапката пред првостепениот (основен) суд мора да се заврши во рок од шест месеци од денот на поднесувањето на тужбата, додека второстепениот (апелационен) суд е должен да донесе одлука по жалба поднесена против првостепената одлука во рок од 30 дена од денот на приемот на жалбата, односно во рок од два месеца – доколку пред второстепениот суд се одржала расправа (чл. 405). 3) во доменот на т.н. квалификувано „договорно застапување“ пред суд, дадена е можност работникот да не мора да биде застапуван од страна на адвокат, што е значителна олеснителна околност, знаејќи ги високите цени согласно фамозната Адвокатска тарифа.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Ја нема добиено и телеграмата. Или и таа завршила во рацете на мајка му.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сè направивте за сестра ми да заврши во болница...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И тие малкумина што се надевале на спас од боговите, завршиле во врелиот пепел.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И кога на девојки сум им викал дека ги сакам, тие ништо не слушнале и завршиле во туѓи прегратки.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Пред мугрите на педесеттите години, нашето писмо испратено до италијанската стоковна куќа Ла Ринашенте, претставуваше неверојатен чин на храброст, но и на лудост, на голема илузија дека писмото ќе стигне на крајната адреса и дека, на крајот, каталогот ќе заврши во рацете на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Хегеловата филозофија е круна по развитокот на онаа преродба на немскиот филозофски идеализам, којшто почна со Кант, па преку Фихте и Шелинг заврши во монументалната филозофска зграда на Хегел.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Браните се изградија. А на Цветана Горски му остана да ја доварди колекцијата на животот на Езерото на Игора Лозински, со посебниот оддел на патот на јагулите, која заврши во убав и единствен музеј во градот на реката.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Јагулите сакаат да го минат животот во Езерото, но да завршат во океанот! - продолжи Игор Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Да останеше во земјата, сигурно ќе завршеше во далечниот Гулаг.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Си помисли, колку ли клета била судбината на уловените јагули да завршат во овој примитивен лавиринт - стапица. Во оваа балканска гилотина!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Игор Лозински како да ги погодуваше неговите мисли: - И така почна да се остварува една од најапсурдните наредби на Сталин - да се гради „водениот пат“ кој требаше да ги поврзе Балтичкото и Белото Море, минувајќи низ реката Свир, крај езерото Ладога, да стигне до градот Повенец, на крајниот север, на езерото Онега, и самиот Беломорски канал да заврши во пристаништето Биеломорск, на самиот влез на Белото Море.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Работната кариера ја заврши во Македонската телевизија каде што беше уредник и се пензионира.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
(...) Во јуни 64., Стоунси дојдоа да свират по некои американски градови, но турнејата на крај заврши како вистинска катастрофа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во октомври Стоунси се вратија да се обидат уште еднаш - свиреа на Академијата за музика на 14. улица, а на 25. првпат требаше да дојдат на “Шоуто на Ед Саливен”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ја завршија во Карнеги Хол, заедно со Боби Голдсбур и Џеј и Американците.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Нејзината балканска одисеја заедно со нејзиното пијано ќе заврши во Берат, чиј градоначалник тогаш беше нејзиниот маж, Илјаз Вриони.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Господине, По десет дена откако го добив вашето писмо, јас најпосле решив да му пишам на Клод Диран, генералниот директор на издавачот Фајар, без да го прочитам повторно писмото, верувајќи дека тоа сепак ќе заврши во неговиот кош.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Јаi bien rеu les cartes dАrlеѕ et de Struga, mais pas encore le courrier contenant les critiques que vous mаnnоnсiеz. Cella ne saurait certainement tarder.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ја разбрав неговата порака, се преруштив во потрага по неговата француска врска, веројатно таа ќе заврши во нова книга од мојата балканска сага, ќе биде тоа еден вид метаморфоза на француските книги од неговата библиотека во нова книга, во продолжена книга, во жива книга...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Без да зборувам за прогонствата кои завршиле во Аушвиц...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ако не се загубам по пат ќе завршам во некоја кочина меѓу свињи.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Маркос беше практичар. Воени знаења имаше толку колку што добил во подофицерската школа што ја заврши во триесеттите години.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ќе започнеше голем сон во една татковина, ќе го продолжеше во друга, ќе го завршеше во трета.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нешто длабоко, силно, во татковиот дух се кршеше за да се спојат блоковите време од сиот негов живот, за да завршат во хармоничен глас кој ќе ги повика другите да му се придружат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Галилеј беше измачуван а Бруно заврши во Ватиканската микробранова печка поради тврдењето дека Сонцето не се врти околу земјата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Религиозните и политичките Хаос-фобичари, природно, сакаат убавиот, уреден, лагоден универзум да се склопчува околу нив. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 30
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој ми рече “За да те заштитиме, ќе те водиме овде под лажно име”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Така завршив во затвор наречен Сендстон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога стасав таму, имаше промена на облеката и тие рекоа “Управникот сака да те види”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
После работата, која ја завршив во дванаесет на полноќ, јас како своевидна Пепелашка отидов во познатиот Охридски клуб на најпознатиот сокак во чаршијата.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Завршивме во едно како импровизирано кабаре. Се свиреше на гитари, се пееше.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Следната вечер исто така завршив во неговиот стан после работа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Прогимназија завршил во Велес.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Основното училиште Орце го завршил во Велес, а гимназија учел во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Основно училиште завршил во родното место, прогимназија во Скопје, а гимназија (IV - VII клас) во Солун, во 1900 година.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Прогимназија завршил во родниот град, а во 1897 година се запишал во солунската гимназија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Прогимназија завршил во Велес, а гимназијалното образование го продолжил во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)