Па, добри мои читатели, да го завршиме овој наш разговор за времето со народната поговорка: „Што можеш да свршиш сега, не одлагај го за после“.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Во мене: Кај се кријат И живеат И листот И Книгата. утеха Ако нема Измисли утешение: Штом заврши овој пат Овој друм Побарај ме на друг Там ќе сум.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
Би сакал, добри мои, да го завршам овој разговор со мојата песна “Нашето знаме“
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Ова му овозможи да биде примнат до есен во втори клас, но материјално не беше никако осигурен, та одвај го заврши овој клас и пак со аргатите пред Петровден се врати во родното село.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)