Наместо да го заборавиш моето име Ти го вглоби во секој камен, го запиша на сите гранки Па најтивок повеј низ времето ме ниша - Така ме раздаде. Така ме уништи.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)
Во еден момент ми текна дека ги заборавив моите омилени домашни, бели гумени влечки.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
И се мачи да го заборави мојот корен - старецот на чиј гроб татнеа еднаш тапани.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)