Можеби сето тоа беше создадено во еден таков светол миг, ете, во тој миг морничаво на ѕидот го потврдиле своето постоење, својот човечки живот, се „овековечиле“, слично на патникот што тргнал на туѓина, тој по патот на илјада места, - на дрво, на камен, на тенеќен патоказ туку гледате го забележува своето име.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
На Камилски видливо му олесни кога го забележа својот пријател од Македонија, негов поранешен студент, цврсто го прегрна и потоа им го претстави на одговорните од Организацијата на доброволните француски шпански борци.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Подоцна, Ролан Барт (Roland Barthes) забележа свое видување на аматеризмот: „Аматерот го продолжува своето уживање (amator: оној кој сака и сака); и воопшто не е херој.”
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Низ неа проговоруваат и природата и оној долу во дамнината, некаде во четвртто ледено доба, над дваесет илјади години пред нашата ера, кога ги забележал своите пештерски цртежи, и оној, далеку во иднината што веќе го наслушува нашиот глас и, ене, се одгласува.
„Љубопис“
од Анте Поповски
(1980)
Покрај тоа, некои бивши пациенти ги забележале своите коментари во писмата до др. Хофер и др. Озмонд, а тие ми ги пренесуваа информациите битни за изградбата на објектот.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)