Никој пред тоа не ми имаше споменато дека ја забележува таа моја болка, она што уште од детството болеше така како да сакаше да ми го откорне срцето од градите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Никој не ја забележува таа кула, тоа камено око.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Иако сега болката веќе ја немаше, ниту пак невидливата рана што ја имаше отворено, Клара ја забележа трагата што беше останала од нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мачорот замина без да забележи таа и сега се врати со глушец во устата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Имаше прекар Ѓубриште, што ѝ го дале луѓето вработени во неа, забележа таа.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, гледам дека и ти не сакаш да се облекуваш со „марка„ облеки – забележа таа и како во срце да ме погоди.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Тоа беше една од моите големи дилеми.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)