е (гл.) - точно (прил.)

- Ти давам, не ти земам, - ми вели претседателот. Тоа е точно. Како да се бунам!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Што забележа, а да не е точно?“, го прашав.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сакате да мислите така, па добро, ама тоа не е точно, никогаш и не било, само што жената немала избор, ни излез, морала да ја сузбива својата сексуалност и да биде одговорна.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не. Не е точно. Залудно го трошиме за таа намена. Особено што не можеме да го вратиме.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не е точно дека во Истанбул мириса само на лој, на овчо месо и на пастрма.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Постои мит дека сокот од портокали го неутрализира дејството на ЛСД. Не е точно.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таа рекла дека е точно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
-Тоа не е точно! Сите злосторници на планетава, дури и најсуровите убијци, се верници во себе, веруваат во сопствениот манастир.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но тоа не е точно.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Не е точно, меѓутоа, дека народот се откажал од создавањето свој литературен јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Меѓутоа, сосем е точно дека дури со доаѓањето на бегалците од Белград во Софија во 1890 год. беше создадена основата на најзначајната македонска институција од тој период Младата македонска книжовна дружина што од почетокот на 1892 год. почна да го издава и својот орган „Лоза” на јазик со многу македонизми и со посебен „македонски правопис”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„И тоа е точно“ - Глигор ги наполни градите со воздух.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Не е точно тоа дека имињата на Маргарита или Ана дојдоа подоцна или дека сега тоа е начин да ги разликувам во пишувањето, таквите нешта веднаш стануваат одлучени со самата игра, сакам да кажам дека одблесокот врз стаклото никако не можеше да се вика Ана, како што ни Маргарита не можеше да биде името на девојката што седеше наспроти мене не гледајќи ме, со погледот на црните очи загубен во тагата на тој интеррегнум каде што се чини како сите да ја консултираат зоната на визијата која не е онаа што нѐ опкружува, исклучувајќи ги децата кои гледаат право и сосредоточено сѐ до денот кога и нив ќе ги научат да се сместуваат по меѓупросторите, да гледаат а да не видат, со она пристојно незнаење својствено за секој близок привид, секој опиплив допир, при што секој е улежан во своето меурче, класифициран помеѓу загради, додека ја чува постојаноста и најмалите количества од свеж воздух помеѓу туѓите колена и лактови, затскривајќи се зад „Франс-соарот“ или џебните книги иако скоро секогаш е како сега со Ана, скоро секогаш се некои очи што се сместуваат во процепите од она што навистина може да се гледа, што се сместуваат на она неутрално и делумно тапо растојание што се протега од моето лице до лицето на човекот сосредоточен на својот „Фигаро“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пред да го обесат, ако е точно како што се раскажува, на јажето на црковната камбанерија, се свртил кон некој свој невидлив собеседник и прашал - Каде отиде коњот на Питу Гули?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ти мислиш, би рекол дека наша главна задача е да измислуваме нови зборови. Тоа воопшто не е точно!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А, и да е точно оти се враќале чедата на јагулите, чуму ни се тие капиталистички јагули, заразени...“
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Умее тој да се измолкне во последен момент.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ни едното ни другото не е точно. Добро го познавам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А колку што се сеќавам во нив не е приложен одговор ни на ова прашање. Тоа е точно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Милчо продолжуваше да плаче, да олцка: - Не е точно... - повторуваше.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
„Не е точно!” збесна Профим. „Тој е овде роден... Ако си заборавила, ако ти е сматен умот, можеш да се потсетиш... Можат да те потсетат и фотографииве...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Која вистина?“ „Таа дека тој е донесен овде...“ „Не е точно!” згрми Профим и удри на масата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тој припаѓа на фамилијата зборови бои (црвено, зелено, сино, ...) и она што го прави да значи црвено е точно тоа што не значи зелено, сино, итн. Слично е и за „сино“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така, на пример, да го разгледаме зборот „црвено“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пресудно е што тој го отфрла Сосировиот поим за знак.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Не е точно дека некој е нероден....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Тоа е точно. Со нашата терминологија велиме: сѐ уште не располагаме со адекватен мериторинг систем за следење на аерозагадувањето, па затоа сме свесни дека проверката на квалитетот на воздухот не е ниту ажурна, ниту квалитетна.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
МИХАЈЛО: Ти само убаво зборуваш. Додека те слушам, мислам сѐ е точно, сѐ е така.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
„Тоа е точно“, рече авторот задоволен од констатацијата што толку добро се вклопуваше во концептот за профилот на Едо селанецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Како да не, се кажувало! – рече мајка ми. – Тоа не е точно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во заблуда се тие мајки што веруваат дека е така.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)