Еве еден пример. Зборот „слободен“ сѐ уште постоеше во Новоговорот, но можеше да биде употребуван само во такви реченици какви што се „Ова куче е слободно (нема) од болви“, или „Овој стол е слободен“, односно не е зафатен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во тоа паѓање Авни е мала попатна станица која може и да не се забележи во приквечерината на твоето паметење.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Не мораш да го разбереш и да го прифатиш ова што ти го кажувам, но запомни: слободата е слободно паѓање, самоубиство во мигот кога мислиш дека си вечен, кога мислиш дека животот го живееш онака како што секогаш си го посакувал, самоубиство без причини и последици, нешто како катарза што те исполнува со пркос и можеби затоа не бараш виновници и не осудуваш никого во тоа долго, долго паѓање што може да трае и само еден миг.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Еве, и суетата спласна, па стојам пред тебе и гол сум регрут додека чекам - дали е слободно уште она место на градилиштето за кое ми говореше?
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Брат му ја заклучи фиоката и се исправи. „Зошто не на планина?“ Очигледно сакаше да го заврши разговорот. „Тоа место е слободно од утре.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој има здравје, но и срцето што може да му е слободно, сега е во вистински ропски пранги.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Вистина сѐ што живее в планина е дивно, но за тоа пак има друга добра страна: сѐ е слободно.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Раскажете ѝ го како да сте го сонувале, иако не сте.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Пристапете ѝ, спуштете го клучот на масата и прашајте дали е слободно да седнете.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)