е (гл.) - малку (прил.)

Вели: Ме гледаа чудно! Па, тоа е малку да се рече. Мисли, луѓето не знаат што е топорење!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Го гледав како се движи, можам да речам, пргаво за своите години и за својот статус на гостин. Да се рече подостарел, е малку.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Син ми, и тој е малку учен како тебе - нејќе да работи селска работа.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Можеби за овие шо лапаат милиони е малку понаклонета во споредба со некој мулти талент од Агино село за кој судбината сакала да се роди баш таму наместо во Мадрид.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Реши да го посети дедо Иван. „Доцна е малку“ - си мислеше момчето, но не сакаше да му се потчини на лесниот страв што го обземаше додека сам чекореше по угорницата, низ темната корија.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Речено е веќе, а ние овде ќе треба само да го повториме тоа Стојан Христов на тој начин ја понесе славата на Македонија низ Америка. Навистина, тоа не е малку.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Работи кои губат на значење, со тек на време дали твоите планирале да се родиш; што си имал географија во петто; дали некој е малку постар или малку помлад од тебе; кај си го загубил црното зимско капче; од која страна на креветот спиеш; каде си бил на летовање 1976; породилните болки; кому си му ја позајмил „Бесмртност“ од Кундера откако повторно си ја купил; ланскиот снег; сè што си заборавил, затоа што сигурно имало зошто; прашањето што би било кога би било и, повторно, дали сево ова има некаква смисла?
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Месото е малку веќе кинисато, наплувано од жешкото, ама се јаде. 176
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не е така, бранам јас, само човекот е малку настранлив.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бегам и слушам: не правете ја голема, не газете си на родата, високо небо крај нема, за него е малку и да го убиеш и така.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На брадата има дупче и брадата му е малку подрамнета, потсечена.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Оттргната е од увото на некоја девојка. Затоа е малку изобличена...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Го знаеш она: „Тргни ја сестро обетката да не ти го гризнам увото!“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сето ова што го кажувам е малку шифрирано.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
А Германија и да не ја споменуваме. Таа земја е малку подалеку.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но сепак беше страшно: или, уште поточно, беше како вкусување на смртта, како да е малку помалку жив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Збунката што ме прати како сенка, би ја дефинирал како мешавина од Алиса у Земјата на Чудата, Гуливеровите патувања, Волшебникот од Оз и 1984. Овој есеј е малце подугачок и е составен од повеќе мали бајчиња.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Но се му се чинеше дека сето тоа е малку и дека ќе треба нешто да направи. А што? И сам не знаеше.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Како, на пример, кога на главата на боксерот ќе истуреа цело шише шампањ, во 13 рунда, доколку тој е малку зашеметен. 22 Margina #21 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Можеш да се консултираш со Борис. Појасно ти е малку?
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
„Не, не сум пиел. Не е тоа. Бев навален над бунарот, и одненадеж, како да ми се расцепи главата. Сега ми е малку подобро. Сега знам кој сум.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
За Зоки ова е малку необично. Тој отсекогаш мисли дека е пораснат, но другите тоа како да не го признаваат.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
СПИРО: Е, чорбаџи Томче, подека, не е право: не можеш на коњот, туку удри на самарот...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: (Веќе влегол.) Па, што е малку црна и за тоа црно под ноктите. ТОМЧЕ: И ти ли тоа!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Всушност, не ми го откорна перницата носот, туку белиот ѕид - додека сонував дека на еден црвен стол безгрижно возам по празни улици.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ако лебот е малку сув, ронки ни се лепат за горните усни и ние со јазиците се обидуваме да ги тргнеме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Сѐ ми е малку.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лежам така, си ги заделувам мислите, ама кај се спиело кога умот ти е малку потаму.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Оваа е малку збарушена...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тоа е малку подолготраен процес, што значеше дека во меѓувреме требаше да си најдам паметна занимација.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Една тула е малку скршена.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)