е (гл.) - долу (прил.)

Отсечен од врски со надворешниот свет и со минатото, жителот на Океанија е како човек во меѓуѕвезден простор, кој нема начин да знае каде е горе, каде е долу.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ги грабна кофите и одвај успеа да му дофрли на својот другар: - Манукот, манукот е долу!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Манукот, манукот е долу! - чу Веле како извика тивко некој и осети како да му падна нешто на главата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Симон потоа се сврти и, на излегување, рече: Водата за миење е долу. Има нов сапун.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Иако Никифор е долу, знам дека тој ме гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мравјалник е долу од луѓе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зедов да се чешлам, а мислата ми е долу, кај Никифор Абазовски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Како е долу на Земјата? Како е во Њујорк?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тивко е темно сред класјето во полето и осамотеноста боли Барем вечерва, вечерва слезете долу развеселете ме Зошто не би дошол тој сам во собата нам ни е долу страв Ноќта е темна ноќта е густа нам ни е долу страв
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)