е (гл.) - умен (прид.)

Се погледнале градителите. Царот нивен ја многу е умен ја многу улав.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Јас знам што ќе му речам и за кал под ноктите и за ее... (Станува и тргнуеа.) Така, сестро Кево, како што ти реков.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЕФКА: Јас верувам, Кево, знам колку пари имам в ќесе. Девојката е умна, мила.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Тоа е Иринка. Слатко девојченце, - рече Бојан. - Ќе видиш колку е умна.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таванот е умен колку што е улав.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Да, да, - ја прекинуваше мајка ми со ист интензитет на гласот, - многу е умен, и убав е да го видиш, висок, згоден, личи на нашиот сој!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа настапи мала непријатна тишина во која решив да се проѕевнам за да покажам дека ми дошло време за попладневната дремка.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Како што не знам ни каде е канарецот Сократ.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Сега, кога твојата сенка е умна, - му реков на Карамба-Барамба, - јас ќе морам да се вратам.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)