Тој му ја подаде свеќата на Лествичникот, а овој, во суетата своја грозна, ми ја предаде светлината мене, за да не му биде на услуга на Филозофот, втор да не биде, лачиносец да не е, и јас помислив: „Ако. Нека остане светлината Негова кај мене, кога Лествичникот е слеп за да ја познае, а дадена на рака му беше“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Како и сите други: кога ќе заѕвони лошото, ги затвораат очите.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
- Подобро ќе беше да речеш дека љубовта е слепа!
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Народот не е слеп. Одамна научил да чита.“
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Беше и ти таму? Ама ништо не виде со свои очи, нели?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)