Ќе се најде некој авалеџиа, бег или наш чорбаџиа шо ќе даде некој грош за децата да јадат, а за второто — неоти и вака главата ти е сигурна?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Не се обидувај да го подучиш оној кој е сигурен дека знае.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Арсо и овој пат е сигурен дека стариот ќе се дотетерави дома во никое време и стишен, темен ќе падне в постела.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Место војнички појас, обичен ремен. Ракавите широки и нерамно потсечени. Само чекорот му е сигурен.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Се сетив на нашиот разговор утринава и на она како се вчудовиди кога го прашав дали е сигурен во она што го тврди или станува збор за обична претпоставка? А стануваше збор за банална вистина.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Ете, тоа е таа моја вечна несреќа: Ништо посебно не се случува а јас сепак работите ги доживувам како зголемени непријатни слики и тоа не само некогаш, туку постојано, и таквите глетки од утро до мрак ме потресуваат.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Господе, зар мора човек, за да е сигурен дека живее, постојано да е фатен во костец со својата судбина?
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Но сепак малку подоцна Филип Д. (во тоа сосема е сигурен) наеднаш се виде себеси поставен на огромната височина на денот , таму од каде што преку планините можеш да ја видиш ноќта во нејзиното мрачно легло; или, (што исто така беше можно) се виде качен на високата планина на ноќта па оттаму, преку ридовите, го гледаше денот како забрзано ја освојува планината.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
А тие се радуваат дека уште не се оздравени. Тука им е посигурен животот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)