е (гл.) - пијан (прид.)

- Нема да му даваш штом е пијан. - Не е тој пијан, туку е луд.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
„Што ти е, човеку?“, го прашав. Тој ја крена главата, бавно, и јас видов дека целосно е пијан.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Престанете да пеете. Тој е пијан. Може сѐ да стане. Еден куршум, два, и готово.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
5. АКО ПИЕ, ЗА СВОИ ПАРИ Е ПИЈАН - ако ги извади, ги вади очите свои, и никому ништо не му прави зијан, само што не шие како што ќе скрои...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Ја тргав главата од него но тој сакаше да ми ѕирне в лице и, како да сака нешто тајно да ми каже, ме удри со колено по колено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Лозане.“ „Што е?“ прашав и пак се мачев да се извлечам од под неговата ослободена тежина; не бев сигурен дека не е пијан и дека не ќе заспие ако се тргнам од него.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ќе го најдеме тато, тој не е пијан, тој е болен, цел пат зборуваше дека нешто го кини во стомакот! ломотеше влечејќи го братчето зад себе.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
И кога не си одговори, не беше начисто со тоа, дали е тоа – тој, дали сонува или е пијан од некоја волшебна напивка што владетелите ја чуваат скриена во своите подземни ходници.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Изгледа сѐ е веќе пијано, цел свет е пијан, никој ништо не работи неопијанет.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)