е (гл.) - до (предл.)

Да е до кај двесте, двесте и печеесет, да му се грбиме, ама пет стотини, не ме фаќа умот да кандисаат браќа ми.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Да слушнам, Толе. Ако е до мене работа, јас сосем куќа сум готов.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Приспособи се, божем имаш улога во фарсата! А да не мислиш дека нам не ни е здодевно и постојано ни е до смеење?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Очекува и ние да ја прифатиме смеата. Никому не му е до смеа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Женската е посветло сива и со должина на целото тело стегната е до ѕидот, а машката, потемно сива, ѝ се качила одзади, оваа, одоважната нога, убаво ѝ ја потставила во ципата од колкот, ама не може да ѝ ја префрли другата десната.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ако е до онаму до каде што може да се ископа и да застане човековото стапало, добро!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Липањето ми го прекина и трет истрел. Ми се причини посилен од првите два и многу поблиску како да е до нас.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Крај, си реков, ова мора да е крај, сега ќе излезе од зад некое дрво манијакот, убиецот, и ни парче од нас нема да остави.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
— Како ќе одите така, не е до ондека... — Добро де, донеси!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Одиш заедно, а не знаеш кој е до тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пече, жече, очи премрежува. Денот се здолжил... Далеку е до зајдисонцето.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Тука, на плоштадот Свети Марко во Венеција доселениците од Македонија неодложно се потсетуваат дека од памтивек се навикнати на печалби и селидби, навикнати се водата постојано да им е до гуша во живеачката, навикнати се и кога пеат да ја колнат туѓината.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
РОЛНИТЕ НА ДЕТСТВОТО НА ДОСЕЛЕНИЦИТЕ ОД МАКЕДОНИЈА НА ПЛОШТАДОТ СВЕТИ МАРКО ВО ВЕНЕЦИЈА
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Имаше докажани научни тврдења дека млекото на козата, според својот состав, најблиско е до млекото на мајката - доилка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Некој рече: - А може и Едрење да е македонско, оти Македонија е голема, вели, Македонија е до Индија, еј, а не до некое Едрење, што мислиш!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што велат: некогаш е за грош леков, може да е до тебе, ама кога не го знаеш!...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Македонија е до Александрија со морето и со сите други мориња. А може и до Америка. Кај што е Мирче, таму е и Македонија.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Луѓето викаат, офкаат, се подземаат гласовите, лелеците. Се слушаме, сѐ е до нас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)