е (гл.) - човек (имн.)

– Надеж постои додека е човек жив – продолжи татко ми. – Размислував, чеда мои, како можеме да ги спасиме Чанга и козите, ако уште има спас.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Важно е човеков да сфати дека живее во две кожи.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Овде е човек умрен на животи.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Едноставно не можеше да се помири со идејата дека тој е човекот што е предложен за Нобелова награда.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Не чини, си велам, да е човек и пречестит и прескромен”, и со таа мисла станувам да ја спасам ситуацијата која од пресраменост влегла во ќорсокак, кога гледам - имам што да видам: тие се држат за раце, гувеат и немаат сила да си погледнат ни в очи, а камо ли да се поканат да танцуваат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Проектот на кој Константин З. се ангажира, сега личи на локомотива во полно движење којашто и тој ја ложи, и кое движење, како впрочем кога е човек на какво било авантуристичко патување, му го одржува психолошкиот тонус цврст, а возбудите на кои патем наидува, воедначениот, монотон живот му го прават значително повозбудлив. 
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ај сега сестро, да си ми жива и здрава и да славиме многу пуримски славја”, ја кревам чашата со лимонада.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Гладен ли е човек кога крај себе има така убава женичка и тоа сам со неа, во засурмена куќа, каде никој не може да влезе?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Конзервативец е човек кој пропагира семејни и конзервативни вредности, а во меѓувреме дели тендери, брка швалерки, плаќа абортуси и нема ниедно дете, а од религиозност практикува само крст кој му стои закачен на ретровизорот од џипот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Човекот сепак е човек и го бара своето место меѓу луѓето. Како птица своето јато.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Речта е пепел бидејќи и речта е човек се порива зафатена од луњи на омразата.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
(Пауза. Мара ја дига софрата и ја исправува под иконата, а по тоа го собира и чаршафот на кој е ставена софрата.) Брее... што ти е човеков!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Та нели е тоа показ дека нашиот прв човек е човекот без сенка, одбраниот од Лукавиот, зашто и самиот е лукав, темен и подземен?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Мнозина може ќе речат оти вистина добро е човек да се позамисли над прашањата засегнати во оваа книга, но сега уште не му е времето.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На друг човек не би му дал, но тој не е човек, му го кажав тоа“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ете, тоа е човекот - грамада, смеа и плачење, борба. А едно грутче земја го надживува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ова луле е постаро од старецот. Му го оставил татко му.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Џемал-ага е човек практичен. Жесток и безобѕирен кон слабите, со силните е чудно снаодлив.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Постојат вредности без коишто човекот не е човек.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Попусто е човек да му се опира на тоа што станува и што треба да стане и да ја бара чистотата на својот убав сон во средствата на остварувањето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Знајно е тоа - Едип во службата не попушта, но Глигор е човек, а Едип копнее за мил човечки збор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Каде е човекот? Напред! До каде напред, ако не дотука.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кисло е човекот, кијајнца, извадена од топило.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Работи, ама како некој да му ги држи рацете. Ќе земе да делка, а секирата му стои чипаво. И наместо тој неа, таа него го занесува. Го шета наваму-натаму, ко опијанет да е човекот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и нетокму е човек кога само едно исто зборува, Се исто молиш и се за исто се молиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тој се мачи да им каже нешто, го знам каков живец е човекот, косата му се костреши, ко запци од гребни му се костреши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќаме пак кај Огнена Ѓорго. Добар е човекот, уште не се пограѓанчил сосема, а и некоја далечна своина паѓаме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Овде тато повторно се налути - божем, тоа уште не може да се нарече раѓање, тоа уште не е човек туку е половина ембрион и дека е потребно или да се втурне назад, или да се смести во инкубатор.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Баксуз на векот е човекот на когошто, кога ќе му падне камен од срце, ќе му го најдат во бубрегот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
10. БАРУТ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Што, можеби и не е човек, - се поплукуваа жените в пазува, па потоа врескајќи ги собираа децата околу себе како квачки и се заклучуваа дома.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Коњ? Не, тоа е човек, болен човек.“ „Од каква болест?“ прашуваа со крваво месо.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Неговите очила, нежните, немирни движења и фактот дека носеше старинско сако од црн сомот, му даваа некаков неодреден изглед на интелектуалност, како да е човек од перо, или можеби музичар.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Проловите се бесмртни, доволно е човек да фрли само еден поглед врз онаа херојска фигура долу и да не се сомнева во тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Та и тој е човек. Знае како се бунтува душата, како мозокот на човека му кркори на таква закана.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Нејзе таму ќе ѝ биде прекрасно, сестра ми е човек од прва сорта, а самиот јас ќе наминувам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Лидија го гледа „човекот„ од сите страни: - Аха, тоа е човек.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
ПОЦКО: Е, ама кој е човек... (На своите покажувајќи на Арсо.) Еве — човек!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СИТЕ: Така, така!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Квалитетот и квантитетот на конкретната живеачка се резултат и последица од дејствувањето, изборот, свеста и совеста на креаторот, а тоа е човекот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во еден миг застана реката, го исполни коритото, се поткрена на бреговите, разгледа наоколу: што се случи, се прашува самата, каде е човекот, и со денови шеташе сама низ полето, ги раскопа друмовите, ги раскорна плочите, а кога му ги откри трагите таа се повлече во коритото, спокојна и плавна, загледана во човекот што го чита Борхеса: тенкото жуборење на водата што го довикува споменот на пустината.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
За измамници, манипулатори, За нечовек беден, човек кој не е човек, кој чудовиште е, е реалност, Станува збор.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
ЕВТО: Да не сакаш да леташ? Што ти е човек.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ПОПОТ: Гајле немај, Маријо. Важно е човек да оди во милоста божја. (Марија го собира колачот.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Проруското чувство морало да се почитува затоа што тоа било мислење на селанството, а „селанецот на Балканот обично е човекот на иднината“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но и тој бил свесен дека за да се постигне заедница на слободни балкански народи, неоходни се демократски влади во секоја од балканските држави и сметал дека таков капацитет во себе носат новите лидери излезени од народниот отпор, кои имаат концепција за демократски поредок на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Не делува умно, си рече авторот. Овој е човек што мисли со нервите, заклучи.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој е човек измама, во себе заклучи авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Наплашен е човекот и не му се верува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што ти е човекон, ми шепоти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ами, каде е човекот?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но кој е човеков што легнал до мене?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А кога е човекот сам, што се вели, и волкот го бара за другар.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Учен е човекот, велам, студирал музика.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)