ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Не беше сигурна што е сон, а што јаве. Каде е границата меѓу допирот и сонот.

- Не ми изгледа здрав. - Не ми изгледа здрав.

Посакував само едно – сето тоа да е сон.

Ѕемне ... и мисли дека е сон првата снегулка што го милува.

И сигурно - и во овој град јас ќе бидам најнежен поета. Но попусто - сонот си е сон, а животот други далги влече.

„Човекот е сон на една сенка,” рече Рајнер. Јас молчев.

На ѕидот од театарот некој со јаглен имаше испишано еден стих од Пиндар: „Човекот е сон на една сенка.“

Потоа молчевме сѐ додека не стигнавме до Дунавскиот кеј.

Додека чекорев натаму, замислував како Густав лежи на креветот по мозочниот удар, лежи во бессознание, а Клара седи крај него, знае дека тој заминува, и првпат го гледа не како свој брат и заштитник туку како свое дете, се обидува да го разбуди од она што не е сон и од што никогаш нема да се поврати, му зборува и тоа веќе не е гласот на сестра која го моли да ја заштити од мајка им, тоа е сега глас на мајка која се обидува да го утеши своето дете во неговата нема болка, тоа е глас на мајка различен од гласот на нивната мајка, глас со кој Клара се обидува да го увери дека сѐ ќе биде добро, дека ова ќе мине, заборавајќи дека така се обидува да се разувери самата себе.

А потоа, кога дознава за загинувањето на двата најстари од малите Густави, нема да може ни себеси да се разувери.

„Ќе ме помниш ли по добро?,“ ме праша. „Зошто зборуваш така? Ништо не е завршено.“

Во мене сонцето зракот си го бара уморен е сонот, бајката е стара.

Значи сум сонувал дека не гледам, вели, и излегува дека она што го сонувам е јаве, вели, а ова што е вистина е сон.