Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Чираците пред дуќаните ги распалуваа мангалите. Така е редот. Кога ќе дојдат мајсторите, треба да се огреат..

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Таков е редот, рече, мора да платите.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

„Корилче, фати ме, Корилче, фати ме!“ - го подбидуваат потскокнувајќи како врапчиња детето што му е редот да брка.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Можеби уште тогаш требаше да замижам со очиве, да поголтнам, како што е ред, и да ви пријдам под стреата каде што ме чекавте...

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

„Гледај, чудо: им дојде денот и на дивите коњи!“ ме начека.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„За почеток - добро. Другпат подобро!“ охрабрувачки го удри по рамото Љупчо.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Меѓутоа, пред вратата на вториот кат - како да ме чекаше - стоеше дедо Коле.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Ми се скрши... еве, само три букви...“ шепна разочарано.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Велам јас: од кол, на кол - понатаму се знае каде му е редот.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Тебе ти е редот“, му го подаде шрафцигерот на Ташко.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тогш неизоставно во душите ќе им заклокотат далгите на Нева.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

И баш тогаш во соседството Езра Паунд ќе проломоти нешто против Евреите и ќе им ја расипе таинствената размена на стихови и ноти КАФЕ ФЛОРИАН: БАЈРОН И КЕЛНЕРОТ СО КРАСАТИ УШИ знам, сум читал некаде, дека бајрон на времето измислувал разни легенди за мостот на воздишките и за други чуда во венеција диванејќи баш во кафето глориан, по него, еве, со години се влечкаат талкачи од цел свет мислејќи дека легендите, ако се од бајрон, не умираат, мислејќи, исто така, дека е крајно време на терасата на кафето флориан да се одржи оснивачки конгрес на талкачката интернационала - талкачи од сите земји распрснете се низ светот да ечи на конгресот на талкачите да ечи да ечи додека гулабите масовно не запавтаат со крилјата во знак на протест што талкачите не оставаат ништо за колвање а и додека на самите талкачи не им се спуштат венецијанерите пред очи кога келнерите ќе ги донесат сметките. знам, сум читал и други нешта за кафето флориан, разни бајки и разни истории има за него и за ланскиот снег во венеција, во разни извори на завидливост, тегобност и несигурност се брчкаат талкачите пред кафето флориан, мене ми е редот за редовната доза сладолед, а време е да се испопраќаат и смс пораките, па прецизно да се види на мапата во мобилниот телефон уште колку останало да се талка - наеднаш, не баш неочекувано си се насмеав во себе, онака за свој грош, фаќајќи се во мисла дека ќе му ги истегнам красатите уши на келнерот во флориан кога ќе ја донесе сметката и кога ќе почне да ми бандори за лековитите својства на киселините од изметот на гулабите, отшто во измет од гулаби се сплеснувале сите теории и благородни идеи на талкачите од бајрон наваму

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

Верно е дека се погодивме до есен да биде готова, но излегоа триста непредвидени работи, а сѐ треба да се сврши како што му е ред. Та газдинска куќа ѕидаме...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Кога ѝ реков дека сакам да ја насликам, таа неволно, се согласи, но ме замоли да ја сочекам по молитвата, да го стави апостолникот, камилавката и новата пана, ко што е Редот, ко што вели Законот.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

И, ко што е редот, се свртев кон изгрев, кон Св. Спас, ја кренав раката, се прекрстив и благословив: - Господе, дај им челад на младите, дај им здравје и арнина, дај им слога и топлина, во срцето добрина, место козина коприна, куќата со азно покриј ја, до крајвека, до амина.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Македонското прашање во рацете на бугарските дипломати и народ е ред глупости направени само на македонска сметка и наречени меѓународни победи на бугарската самостојна политика.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ма, кој те љуби тебе? Сега мене ми е редот.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Ноќе, го викаат, не е за арно. Сепак, се огласува. Кој си? Што сакаш? И сѐ така, како што е ред на село.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Жената на средниот брат ја наполнила тавлијата со алишта и тргнала, па клекнала пред жената на најстариот: „Сестро, ѝ рекла, сестро мила, денес јас сум редница, мене ми е редот да им однесам храна на мажите, арно ама маж ми ми рече оти ќе ме убие ако не му ја исперам преслеката, а тавлијава ми е полна, дури и преполна.“

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Оди, мила наша, а ние ќе ти ја наполниме таблата со турли-турли јадења, мажите со насмевка да те пречекаат, тебе аберџијке, што ќе им ја заголнеш душата.’ И така ја наполниле таблата со езерски риби прелиени со мед и со суво грозје, со сарма од лист од винова лоза, со сирење од немркана овца и со слатки од бадеми.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Во центарот е редот, а хаосот - на работ.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Но на аудиција мораш да излезеш, таков е редот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Се стемни додека ги исшета само неколку од четириесетте, појде од Тахта-кале маалото, па по Капан-џаде и Гази-Лала, слезе на Карадак и Кебир Челеби, а додека севезден се ѕвереше нагоре, небаре од ова или она ќоше на сокаците ќе го види туљбето на Гази Баба, снегот редеше и редеше, и врз неговите опинци и опутите, и врз клепките, ушите завиткани во шал, така и врз керамидите на куќите што му се бендисаа, убави куќи, ниски и двокатни, градени цврсто од тврд керпич, од чии пенџериња го гледаа вцрвенети детски обравчиња што крцкаат оревчиња, а лушпите не ги фрлаат надвор, преку џамот, туку ги собираат и метат како што е редот на чистотата и како што игуменот ги подучуваше во манастирот.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Попов нека ми го благоислови зборот, ако мисли дека сум постапил како што е ред.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ние му даваме почест и викаме ’игити вур, ама акани јеме'! Затоа сега ќе ни го предадете покојниот Сафет-ефенди, за да го погребаме како што е ред и чест да биде погребан секој Турчин.”

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

- Ти секогаш си ми умна, снао моја, како што е редот. И кроце одиш, и тенко предеш.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

- Леле, внуко, Ѕвездо моја, како да те крепам, мило? да ми станеш, мила Ѕвездо - ти да станеш - јас да легнам - зашто мене ми е редот - јас да умрам и куртулам - од пустава старост мачна подгрбена, снемоштена, без домаќин - без чедото - сосечено од душмани - стани, мила моја Ѕвездо - мене стара да ме легнеш! - зашто змија ме каснала - отровница, проклетница - леле, злоба озлобена ме раскина, ме парчоса - да си појдам во темната - во темната безденија - мене таму ми е редот...

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Има време. Ќе работиш, ќе спечалиш, ќе ми ги вратиш. Само, што е ред, ред. Согласен ли си? (Костадин се колеба).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

По ова што стана вечерва, да чуе светот дека сум ти ја дал Симка без пари: подобро да го затворам дуќанот! Што е ред за мома, ќе платиш!

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

БОЖИН: Ќе испратам, сто и педесет динари. А ти?

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

СИМКА: (Со насмевка). Од црква идам, Костадине. Бев пред света Пречиста... да ја дарувам... (Срамежливо). Костадине, денес многу, многу те милувам...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Не е ред веќе да се видуваме... Свршена сум...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Немој на ветер да ми гори електрикот!... (На Зафир). Вечерва тебе ти е редот да чуваш. (Си оди).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Празнично утро. Костадин е сам, и, токму после миењето, се брише со крпа).

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Дедот поп, како што му е редот, остана последен в црква.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Залеаја Бојана, Доста и Дунава, Тода и Мита ил Неда Сивевска си тргнаа џумле горе Сребринстсата улица со: „ахаха ихихи", а Митра и Доста си го наполнија букарот, бардачето и ѓумовите, и како што е ред; — Митра напред, Доста по неа, — си тргнаа.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Допрениот“ не иде (ко што е ред) кај Благоја Железничарот, туку одма наоѓа двајца сведоци и те тужи за два милиона долари оштета.

„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)

А тоа што можам, правам, еве, ако сакаш да ти дадам на заем, па како што е редот ќе ми платиш.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

А овие изрипаа од дупка како сотони од пекол, па, ти си ни кум! Циганска работа! Тоа ли е ред!